Γράφει ὁ Κῶν/τινός Φαρίδης, Καθηγητής
Ὁ Δημήτρης Νενέκος, ἀπό τό χωριό Ζουμπάτα τῆς Πάτρας, ἔμελλε νά γίνει παράδειγμα, ὄχι πρός μίμηση, ἀλλά πρός ἀποφυγή. Ἡ ἔννοια "Νενέκος" προσδιορίζει τή χειρότερη μορφή προδοσίας καί ξεπουλήματος πατρίδας, θρησκείας, οἰκογένειας καί πάντων ἀρχῶν καί ἀξιῶν τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ΣΗΜΕΡΑ.
Τό 1825, ὅταν ὁ Ἰμπραήμ Πασάς εἰσέβαλε στήν Πελοπόννησο καί μέ μία τρομοκρατία ἄνευ προηγουμένου ἐξανάγκασε τόν ἑλληνοχριστιανικό πληθυσμό τοῦ μέρους νά προσκυνήσει, ὁ Δημήτρης Νενέκος τό 1826 συνέχισε τό παράδειγμα τῶν προσκυνημένων καί, ὄχι μόνον ἀλλαξοπίστησε, ἀλλά πῆγε καί μέ τό μέρος τοῦ Ἰμπραήμ καί πολέμησε ΕΝΑΝΤΙΟΝ τῶν Ἑλλήνων πρώην συναγωνιστῶν του....
Πρέπει νά τονίσουμε ὅτι ὁ ΝΕΝΕΚΟΣ ἦταν ὁπλαρχηγός καί εἶχε καί 2.000 ἀγωνιστές ὑπό τίς διαταγές του. Γιά τήν πράξη τοῦ αὐτή τιμήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Σουλτάνο καί πῆρε καί τόν τίτλο “Μπέης”. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἔκφραση τοῦ Μεγάλου Ὁπλαρχηγοῦ τοῦ Ἔθνους Κολοκοτρώνη, ὅταν ἀποφυλακίσθηκε ἀναγκαστικά, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Ἰμπραήμ. "Μόνο εἰς τόν καιρό τοῦ προσκυνήματος φοβήθηκα γιά τήν πατρίδα".
Βλέποντας τόν Νενέκο μέ τούς Τουρκοπροσκυνημένους νά πολεμοῦν ἡρωικά ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων καί νά κερδίζουν καί μάχες, ὁρκίστηκε νά τούς πολεμήσει μέχρι θανάτου. Τιμώρησε πάρα πολύ σκληρά τους Ἕλληνες ὁπλαρχηγούς, πού προέτρεπαν τούς Ἕλληνες χριστιανούς νά τουρκέψουν κι ἔκαψε καί ὁλόκληρα χωριά γεμάτα προσκυνημένους.
Αὐτό ἔγινε, γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν ἀρνητική μορφή πού ἔπαιρνε ἡ ὅλη ἐξέλιξη τῆς Ἐπανάστασης καί νά ἀναγκάσει τούς τελευταίους Ἕλληνες πού ἀπόμειναν, νά μήν τουρκέψουν καί νά πολεμήσουν. "Φωτιά καί τσεκούρι στούς προσκυνημένους". Αὐτό τό εἶπε καί ἐννοοῦσε τόν Νενέκο ὁ Κολοκοτρώνης.
Ὅταν ὁ Ἰμπραήμ Πασάς ξεκινοῦσε ἀπό τήν Πάτρα γιά τά Καλάβρυτα ἔπεσε πάνω στίς δυνάμεις τοῦ Νενέκου. Σέ κάποια φάση καί μετά ἀπό μία περιπλάνηση στό δάσος, ὁ Ἰμπραήμ ἀποκοιμήθηκε. Ὁ Νενέκος, πού βρισκόταν ἀκριβῶς δίπλα του μέ 2.000 ἄντρες, δέν τόν φόνευσε γιά νά τελειώσει τήν Ἐπανάσταση, ἀλλά καί τόν προφύλαξε.
Ὁ Ἰμπραήμ γιά τήν πράξη τοῦ αὐτή τόν τίμησε δημοσίως μπροστά στούς Τούρκους διοικητές καί τόν χάιδεψε μέ τά χέρια, πού ἦταν ἀδιανόητο γιά κάποιον Πασά νά ἀγγίξει ἤ νά τόν ἀγγίξει ἄνθρωπος.
Ὁ Κολοκοτρώνης, ὅταν ἔμαθε αὐτήν τήν πράξη, ἐξαγριώθηκε τόσο πολύ, πού ζήτησε κάποιον ἐθελοντή, νά πάει καί νά σκοτώσει τόν Νενέκο. Ὁ ἐθελοντής αὐτός ἦταν ὁ ἀδελφός του Σαγιά, ἑνός μεγάλου προεστοῦ, πού δολοφονήθηκε ἀπό τόν Βενιζέλο Ρουφό, πρώην πρόκριτο καί ἀφεντικό τοῦ Νενέκου.
Ὁ ἀδελφός του Σαγιά, μέ μιά ἀπόπειρα αὐτοκτονίας, πῆρε ἕνα μαχαίρι καί, ἀφοῦ κατάφερε νά πλησιάσει τόν Νενέκο, τόν κάρφωσε στό στῆθος καί στήν κοιλιά πάμπολλες φορές, ὥσπου καί ξεψύχησε.
Ὁ ἥρωας αὐτός σκοτώθηκε ἀμέσως ἀπό τούς τριγύρω Τούρκους καί ἄντρες τοῦ Νενέκου.
Ἡ πράξη τοῦ ἥρωα (1828) θεωρεῖται καί ἡ μέγιστη μορφή ἐξιλέωσης καί ἐκδίκησης.
http://www.gnomihalkidikis.gr
