Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Ένας αναμορφωτής τού Αγ. Όρους και οι αμόρφωτοι πολέμιοι του.

Με αφορμή την πρωτοφανή απήχηση που είχε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Μέγαρο Μουσικής (2000 άτομα εντός τής κύριας αίθουσας τού Μεγάρου Μουσικής, κι άλλα τόσα να απέξω) η εκδήλωση τής παρουσίασης τού βιβλίου του Γ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, για τον όσιο Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό, (1^η Ιουλίου 1921 -1^η Ιουλίου 2009) έναν από τους σύγχρονους αναμορφωτές τού Αγίου Όρους, αναφέρομαι σε λίγα βασικά στοιχεία που δυστυχώς αγνοούν μερικοί, θελημένα ή άθελα, σχετικά με τη Ιερά Μονή Βατοπαιδίου (Ι.Μ.Β.) αλλά και εν γένει με την εκκλησιαστική περιουσία με όλες τις προεκτάσεις που έχει στη σημερινή εποχή.

 

• Η Ι.Μ.Β. μέχρι το 1922 κατείχε 120.000 στρέμματα στη βόρεια Ελλάδα, απόρροια δωρεών, κυρίως από Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.
• Το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών των δωρεών προς τις Μονές, και συγκεκριμένα οι τίτλοι ιδιοκτησίας των περιουσιών από αυτοκρατορικές δωρεές όλων των κτημάτων στον ελλαδικό χώρο επί της Βυζαντινής περιόδου, καταγραφόταν στα «χρυσόβουλα», των οποίων τη θέση πήραν επί Τουρκοκρατίας οι «αχτιναμέδες» και μετά την Επανάσταση και την σύσταση του νεοελληνικού κράτους, τα απλά «συμβόλαια».
• Σημειωτέον, καμία καθεστωτική αλλαγή

Η Αγία Σιωπή

Η αρετή τής Σιωπής ξεπηδά ως κεντρικό παρακλάδι μεσ' από τον κορμό τής αυθεντικής Αγάπης. Όπως και η αληθινή Αγάπη δεν μπορεί να είναι μόνο παθητική, έτσι και η αληθινή Σιωπή δεν είναι η απουσία λόγου, ειδικά αν ο λόγος προέρχεται από τον Άλλον που μπορεί να ψάχνει εναγωνίως ευήκοα ώτα μέσα στην φασαρία τού νου του μήπως και ξεμπερδέψει το κουβάρι των λογισμών του. (Ποιος μπορεί να αυτοεξαιρεθεί;) 

Η Σιωπή ελευθερώνει τον κατάλληλο λόγο, στον κατάλληλο άνθρωπο, την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο αγαπητικό τρόπο. Εξυψώνει τον σεβασμό για την αδυναμία τού άλλου στο να κοιτάξει κατάματα το πάθος του, και απεχθάνεται την υποκριτική ενός ειλικρινούς τύπου που "τα λέει όλα έξω από τα δόντια". Διότι, η προσβολή τού Άλλου μέσω μιας αδιάκριτης ευθύτητας, προσβάλλει τελικά την ίδια την ειλικρίνεια και συκοφαντεί την ίδια την Αγάπη.

Ας αφήνουμε την ηρεμία να μας αγκαλίαζει και ας νοιώθουμε τη Σιωπή, όχι σαν ένα κενό, αλλά σαν μία Παρουσία γύρω μας. 

Η αυθεντική Σιωπή είναι στάση ακρόασης -του εαυτού μας, του Άλλου, του Πλάστη. Γι' αυτό, όσο κι αν φαντάζει αλληγορικό, η Σιωπή, είναι το μυστικό κλειδί για την ουσιαστική επικοινωνία και κοινωνικότητα μεταξύ μας, γιατί ανοίγει τα αυτιά μας. Μες στη Σιωπή κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες, γιατί το αληθινό, δεν είναι ποτέ φλύαρο, ποτέ επιδεικτικό, ποτέ θορυβώδες και ποτέ πολύπλοκο.

Η Αγία Σιωπή γιορτάζει πάντα μέσα μας και κερνά τους πάντες γύρω μας, φίλους και μη. Μεγάλη η Χάρη Της. 

Υ.Γ.