Η είδηση κυκλοφόρησε χθες και αντιμετωπίστηκε πρώτα με καχυποψία (λόγω Πρωταπριλιάς) κι έπειτα με δέος, θλίψη και οργή.
Διαβάσαμε σε τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων την ακόλουθη δήλωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών: «Η Γερμανία κατέβαλε από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο πλαίσιο της Συμφωνίας του 1946 για τη Διασυμμαχική Υπηρεσία Αποζημιώσεων των Παρισίων, αποζημιώσεις και για την Ελλάδα και στήριξε τη χώρα έμπρακτα στην ανοικοδόμησή της. Εξήντα πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου και έπειτα από δεκαετίες ειρηνικής, γεμάτης εμπιστοσύνης, συνεργασίας της Γερμανίας με την Ελλάδα και στενής σχέσης μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., το ερώτημα των αποζημιώσεων από τη σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα».
Ακριβώς τη στιγμή της μεγάλης δοκιμασίας ενός λαού και μιας πατρίδας που κατασπάραξαν τα βάρβαρα στίφη των χιτλερικών, η «δημοκρατική» Γερμανία φτύνει στους τάφους των θυμάτων.
Τολμούν οι απόγονοι των γενοκτόνων του Τρίτου Ράιχ να δηλώνουν «το ερώτημα των αποζημιώσεων από τη σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα»! Ενώ «αποτελεί θέμα» και το τελευταίο αεριτζίδικο ευρώ της «οφειλής» της Ελλάδας προς τους τοκογλύφους πιστωτές!
Ακριβώς το ίδιο κείμενο -ή έστω παραπλήσιο στη διατύπωση αλλά ταυτόσημο στο πνεύμα- θα είχε μια δήλωση από το υπουργείο Εξωτερικών μιας ναζιστικής κυβέρνησης, όχι δημοκρατικής.
Επειτα και από αυτό, η Γερμανία και οι δυνάμεις που διαχειρίζονται τους κρατικούς μηχανισμούς της περνούν αυτόματα στη συνομοταξία των «εχθρών». Το μόνο που τους αξίζει και επιβάλλεται από το Δίκαιο και την Ιστορία είναι Αντίσταση, από κάθε γωνιά του πλανήτη, από κάθε Ελληνα που διαθέτει εθνική ευαισθησία και αξιοπρέπεια. Ολα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Δημοκρατία
