Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων
ΠΑΜΕ σὰν ἄλλοτε! Τὸ ΚΚΕ, ἀντὶ νὰ ζητήσει συγγνώμην γιὰ τὴν ἄθλια θέση ποὺ κράτησε ἀπὸ τὸ 1924 ἕως τὸ 1949 ὑπὲρ τῆς ἀποσχίσεως τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἔβαλε τοὺς συνδικαλιστὲς τοῦ ΠΑΜΕ νὰ ξαναγράψουν τὴν ἱστορία τοῦ 1821 μὲ μαρξισμὸ καὶ θράσος.
Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ οἰκονομικὴ κρίση καθιστὰ ἀπαραίτητη τὴν ἐθνικὴ ὁμοψυχία, οἱ νοσταλγοὶ τοῦ Στάλιν ἑνώνουν τὶς δυνάμεις τους μὲ τοὺς ἐθνοαποδομητὲς ἄλλων ἰδεολογιῶν καὶ συμπλέουν μὲ τοὺς διεθνεῖς κερδοσκόπους-χρηματιστές, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ξαναγράψουν τὴν ἱστορία τῶν Βαλκανίων εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.
Ἡ προκήρυξη τῶν ἐκπαιδευτικῶν τοῦ ΠΑΜΕ πρὸς τοὺς μαθητὲς βρίθει ἱστορικῶν λαθῶν καὶ φανατισμοῦ. Γιὰ τὸν μὲν φανατισμὸ ...
ἂς λάβουν τὰ μέτρα τους οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν καὶ οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἀλλὰ γιὰ τὶς ἱστορικὲς ἀνακρίβειες καλὸν εἶναι νὰ θυμίσουμε ὁρισμένα γεγονότα στὸν λίγο χῶρο ποὺ διαθέτουμε:
Ἀμφισβητοῦν τὸν Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸ καὶ τὴν ἡμερομηνία κηρύξεως τῆς... Ἐθνεγερσίας. Ο Θ. Κολοκοτρώνης, ὁ κληρικὸς Ἀμβρόσιος Φραντζὴς καὶ ἄλλοι ποὺ παρέστησαν στὴ σύσκεψη τοῦ Αἰγίου (Βοστίτσας) στὰ τέλη Ἰανουαρίου 1821 βεβαιώνουν ὅτι ἦταν ὁμόφωνη ἀπόφαση τῆς Φιλικῆς Ἐταιρίας νὰ ἀρχίσει ἡ ἐξέγερση στὸν Μωριὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ πρωτεργάτες ἤθελαν νὰ τονίσουν τὴ σύνδεση Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ ἐπικαλεσθοῦν τὴν εὐλογία τῆς Παναγίας. Ὅμως μετὰ ἀπὸ 400 χρόνια δουλείας τὸ καζάνι ἔβραζε καὶ ἡ ἔκρηξη ἔγινε λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν καθορισμένη ἡμερομηνία. Ἀπὸ τὶς 14-16 Μαρτίου γύρω ἀπὸ τὰ Καλάβρυτα συνάπτονται συγκρούσεις Ἑλλήνων μὲ φοροεισπράκτορες τῶν Τούρκων, ἐνῶ στὴν Ἁγία Λαύρα εἶναι κλεισμένοι οἱ πρόκριτοι μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Πάτρας Γερμανὸ καὶ τὸν Ἐπίσκοπο Κερνίτσης καὶ Καλαβρύτων Προκόπιο. Στὶς 17 Μαρτίου ἡ Μονὴ πανηγυρίζει, διότι ἐκεῖ φυλάσσεται ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου. Τὴν πανηγυρικὴ ἐκείνη ἡμέρα ὁ Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸς λειτουργεῖ καὶ κηρύσσει τὴν Ἐπανάσταση. Τὴν ἴδια ἡμέρα καὶ οἱ Μανιάτες κηρύσσουν τὴν Ἐπανάσταση στὴν Ἀρεόπολη. Ὁ Γερμανὸς κατεβαίνει μὲ τὸ ἄλογο πρὸς τὴν Πάτρα καὶ ἀνήμερα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εὐλογεῖ ξανὰ τὸ λάβαρο στὴν πλατεία Ἁγίου Γεωργίου. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὸν Προκόπιο καὶ τοὺς προκρίτους ἀποστέλλουν τὴ διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας στοὺς Προξένους τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.
Γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Ἁγίας Λαύρας μαρτυρίες ἔχουμε ἀπὸ τὸν Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ, τὸν Κανέλλο Δεληγιάννη, ἀπὸ δημοσιεύματα γαλλικῶν καὶ ἀγγλικῶν ἐφημερίδων (LΕ CONSTITUTIONNNEL, LONDON TIMES) τοῦ Ἰουνίου 1821 κ.α.. Γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Πάτρας γράφουν πάλι ὁ Πουκεβίλ, ὁ Σπυρίδων Τρικούπης κ.α. Τὸ 1872 ἡ Ἐπιτροπὴ Ἐκδουλεύσεων τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἀνεκήρυξε τὸν Παλαιῶν Πατρὼν Γερμανὸ ὡς τὸν πρῶτο ποὺ κήρυξε τὴν Ἐπανάσταση καὶ οὐδεὶς διαμαρτυρήθηκε, δεδομένου ὅτι ζοῦσαν ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 1821.
Γράφει τὸ ΠΑΜΕ ὅτι ἦταν ταξικὴ ἐπανάσταση. Ὄχι, ἦταν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική. Τὸ ξεκαθαρίζει ὁ Θ. Κολοκοτρώνης γράφοντας ὅτι «ἡ ἐπανάσταση ἡ ἐδική μας δὲν ἦταν σὰν τὲς ἄλλες», ἐννοώντας ὅτι δὲν ἐμοίαζε μὲ τὴν ἐμφύλια Γαλλικὴ Ἐπανάσταση. Τὸ γράφουν σαφῶς καὶ ὅλα τὰ ἐπίσημα κείμενα τοῦ Ἀγῶνος ξεκινώντας ἀπὸ τὴν προκήρυξη τοῦ Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντη: ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
Περίεργη εἶναι ἡ ἐμμονὴ σὲ ναῦτες ποὺ μιλοῦσαν ἀρβανίτικα. Οἱ Ἀρβανίτες εἶναι δίγλωσσοι Ἕλληνες ποὺ κατέβηκαν ἀπὸ τὸ Ἄρβανον τῆς Β. Ἠπείρου. Μετὰ τὴν Ἅλωση οἱ Ἀρβανίτες ποὺ κατέφυγαν στὴν Βενετικὴ Δημοκρατία δηλώνουν ὅτι εἶναι nationis graecae, δηλαδὴ ἑλληνικῆς ἐθνικότητος. Ἡ διαφορετικὴ διάλεκτος δὲν ἀλλοιώνει τὴν ἑλληνικὴ συνείδηση. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε καὶ μὲ τοὺς τουρκόφωνους Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας καὶ μὲ τοὺς Σλαβόφωνους Μακεδονομάχους ποὺ ἀγωνίσθηκαν ὑπὲρ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 19/3/2013
Ρωμαίικο Οδοιπορικό
