Πέραν των γνωστών παροιμιών που χρησιμοποιούνταν γενικότερα στην Ελληνική επικράτεια έχουν διασωθεί και κάποιες πολύ σοφές που αντικατοπτρίζουν σίγουρα την καθημερινότητα μας.
Αντιγράφω μερικές από τα "Ικαριακά Χρονικά" Ετήσιον Δημοσίευμα εν έτει 1925 Τεύχος Πρώτον, του Λεωνίδα Σπανού, Δικηγόρου (αδελφού του Ήρωα της Ικαριακής Επανάστασης Γεωργίου Σπανού)
Αλλοί(μονο) στο τζάκι που (δ)εν έχει στάχτη. (...ειδικά στις μέρες μας)
Γέρων λωλόν είδες από νεότης του το 'χει.
Άνθρωπον από γενειάν και σκύλον από μαντριάν.
Όποιος μαγειρεύει ψέμματα η κοιλιά του τα ξέρει.
Αλλοί(μονο) σε τον που (δ)εν έχει νύχια να ξυσθεί και περιμέν' απ' άλλον.
Σαν έχεις καλά παιδιά τι τα θέλεις τα καλά και σαν (δ)εν έχεις καλά παιδιά τι τα θέλεις τα καλά.
Ευχήν γονιού αγόρασε και στο βουνόν ανέβα.
Αλλοί(μονο) σε τον δέρει το ραβδίν και δεν τον δέρει ο νους του!
Μεγάλη κόρη μεγάλη τύχη.
Αλλοί(μονο) στον καλομάθητον ως που να κακομάθει.
Ο έρωτας θέλει φρόνησην θέλει ταπεινωσύνη, θέλει λαγού περπατισιά αητού γληγοροσύνη.
