Το παλιό ναπολιτάνικο έθιμο του “μετέωρου καφέ” αναβιώνει λόγω της κρίσης και εξαπλώνεται διεθνώς.
Βρισκόμαστε στη Νάπολη. Ένας κύριος εισέρχεται σε ένα από τα εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, caffe-bar της πόλης. Παραγγέλνει έναν espresso και τον απολαμβάνει. Στη συνέχεια κατευθύνεται προς το ταμείο και ετοιμάζεται να πληρώσει. Όμως, αντί να πληρώσει μόνο τον δικό του καφέ πληρώνει ακόμη έναν. ο οποίος μένει “μετέωρος”, στον άερα, για τον επόμενο πελάτη, για εκείνον που δεν έχει χρήματα ούτε καν για έναν καφέ.
Ο αποκαλούμενος από τους Ναπολιτάνους “caffe sospeso”, από τοπική παράδοση ...
τείνει να μετατραπεί σε παγκόσμιο φαινόμενο.
Πρόκειται για μια διακριτική πράξη γενναιοδωρίας. Για μια μορφή δωρεάς η οποία ξεπερνά και την υπεροψία αυτού του οποίου προσφέρει και την υποχρέωση ανταπόδοσης που ενδεχομένως να αισθάνεται αυτός που αποδέχεται την προσφορά, καθώς μεταξύ των δύο αγνώστων ο ένας δίνει και ο άλλος παίρνει.
Στο Βέλγιο πέρα από τον “μετέωρο καφέ” υπάρχουν και οι “μετέωρες πατάτες”, ενώ “μετέωρες καφέδες” προσφέρει και το Royal Cafe στη Λαμπεντούζα.
