του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Πολλή συζήτηση έγινε με μία έρευνα που βγάζει τους Έλληνες δήθεν αντισημίτες. Είναι γελοία κατηγορία γιά έναν λαό, που συνυπάρχει ειρηνικά με τους Εβραίους από την αρχαιότητα, γιά μία χώρα όπου υπάρχουν πολυάνθρωπες εβραϊκές παροικίες επί αιώνες, και όπου δεν έγινε ποτέ μα ποτέ πογκρόμ ή ολοκαύτωμα όπως έγινε στην αρχαία Βαβυλώνα, στην Αίγυπτο των Φαραώ, στην Ρώμη του Τίτου, στην Ισπανία του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, στην Ρωσσία των Τσάρων, στην Γερμανία του Χίτλερ. Είναι ντροπή να λέγονται αυτά για έναν λαό που προστάτευσε τους διωκόμενους Εβραίους επί Κατοχής, και που ανέδειξε στο κοινοβούλιο του δεκάδες βουλευτές ιουδαϊκού θρησκεύματος ήδη από τον Μεσοπόλεμο (όταν αλλού κυνηγούσαν τους Εβραίους για να τους εξοντώσουν).
Οι διάφοροι δήθεν προοδευτικοί και «πολιτικώς ορθοί» διανοούμενοι επιχειρούν να παραποιήσουν την ιστορική πραγματικότητα, προκειμένου να κατασκευάσουν αντισημιτισμό στην Ελλάδα. Π.χ. επαναλαμβάνουν σαν παπαγάλοι το γνωστό τροπάριο της σφαγής των Εβραίων της Τρίπολης στην άλωσή της τον Σεπτέμβριο του 1821, όταν είναι γνωστό ότι οι δυστυχείς Τριπολιτσιώτες Εβραίοι κατακρεουργήθηκαν γιατί είχαν δανείσει χρήματα σε πολλούς Έλλληνες και η σφαγή τους υποκινήθηκε γιά να εξαφανιστούν τα χρέη. Φρικαλεότητα ασφαλώς, αλλά τι σχέση έχει αυτό το περιστατικό με αντισημισμό;
Ο αντισημιτισμός είναι όρος του Εικοστού Αιώνα και σημαίνει την απαξίωση και την δίωξη των Εβραίων λόγω της φυλετικής τους καταγωγής, στην οποία αποδίδονται καταχθόνιες ιδιότητες. Το ιδεολόγημα αυτό κατασκευάστηκε από διαταραγμένους δυτικοευρωπαίους και κυρίως κεντροευρωπαίους συγγραφείς του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Αξιοποιήθηκε δε καταλλήλως από αυταρχικά καθεστώτα που ήθελαν να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό γιά τα εσωτερικά τους προβλήματα και να κατασκευάσουν έναν «αποδιοπομπαίο τράγο» στον οποίον να φορτώσουν τις συλλογικές αποτυχίες των κοινωνιών τους. Άλλωστε ο ρατσισμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών προϋπήρχε, αφού η αποικιοκρατία και η υποδούλωση ολόκληρων ηπείρων βασίστηκε ιδεολογικά στην έννοια της «κατωτερότητας» Μαύρων, Ινδών, Ινδιάνων κλπ. έναντι της υποτίθεται ανώτερης λευκής φυλής.
Η Ελλάδα, υπόδουλη ή ίδια στους Τούρκους επί αιώνες, είναι η πρώτη χώρα που απαγόρευσε την δουλεία (όπως και τους τίτλους ευγενείας) ήδη στα πρώτα επαναστατικά συντάγματα του 1821. Ποτέ στην Ελλάδα δεν βρήκαν έδαφος ρατσιστικά, αντισημιτικά ή άλλα τέτοια νοσηρά ιδεολογήματα. Στον πόλεμο της Αλβανίας πολέμησαν και σκοτώθηκαν Έλληνες πολίτες εβραϊκής καταγωγής, ενώ στην Κατοχή η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Αστυνομία και πολλοί Έλληνες προστάτευσαν, έκρυψαν, φυγάδευσαν με κίνδυνο της ζωής τους συμπολίτες τους Εβραίους. Έτυχε να διδάξω, στα εικοσιπέντε χρόνια της εκπαιδευτικής μου σταδιοδρομίας, δεκάδες αν όχι εκατοντάδες μαθητές εβραϊκής καταγωγής.
Δεν διαπίστωσα απολύτως καμμία διαφοροποίησή τους πολιτιστική, πολιτική, ιδεολογική, ακόμα και εμφανισιακή, από τους ορθόδοξους συμμαθητές τους. Αν κάποιος δεν γνωρίζει το θρήσκευμά τους δεν μπορεί να το φαντασθεί. Η όποια ευαισθησία τους γιά το Ισραήλ είναι κατανοητή και δικαιολογημένη, όπως η ευαισθησία των Ελληνοαμερικανών γιά την Ελλάδα. Αλλά δεν συνιστούν διακριτή κατηγορία στην ελληνική κοινωνία. Το κυριώτερο: δεν είδα ποτέ, πουθενά, κάποια διαφορετική συμπεριφορά των ορθοδόξων Ελλήνων μαθητών έναντι των Εβραίων συμμαθητών τους. Οπότε αφήστε, κύριοι, ήσυχους τους Χριστιανούς και τους Εβραίους της Ελλάδας να συνυπάρχουν ειρηνικά, και μην προσπαθείτε να βρείτε αντισημιτισμό εκεί που δεν υπάρχει.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
www.antibaro.gr
