«Συγκρίνετε και σχολιάστε τις θέσεις

Το policymonitor.gr είναι μια δράση της «Καθημερινής» σε συνεργασία με την crowdpolicy με στόχο τη διαδραστική συγκριτική παρουσίαση των θέσεων των κομμάτων, ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Για πρώτη φορά δείτε συγκριτικά τις θέσεις των κομμάτων. Σχολιάστε, προτείνετε, διαδώστε τις.

Διαβεβαιώσεις Φ.Φράγκου για την ετοιμότητα του στρατεύματος

«Θα σταθούμε όρθιοι» - «Μην αμφιβάλλετε για τις δυνατότητες του ελληνικού στρατού»

Την ευχή «να λειτουργήσει η Δημοκρατία» έτσι ώστε να παραδώσει σύντομα στον αιρετό υπουργό Αμυνας, εξέφρασε ο υπηρεσιακός υπουργός Αμυνας Φ.Φράγκος, σε δηλώσεις του από το χωριό Μαράσια του Έβρου όπου παρευρέθηκε χθες για το ετήσιο Μνημόσυνο της Κυράς των Μαρασίων Βασιλικής Λαμπίδου.

«Εύχομαι να λειτουργήσει η Δημοκρατία και με αμεσότητα να παραδώσω στον αιρετό υπουργό Αμυνας», δήλωσε ο κ. Φράγκος και έσπευσε να διαβεβαιώσει για την ετοιμότητα του στρατεύματος: «Μην αμφιβάλλετε για τις δυνατότητες του ελληνικού στρατού. Το επαναλαμβάνω και πάλι. Ναι μεν δύναμη αποτροπής, αλλά ισχυρή, σιωπηλή στρατιωτική δύναμη που εάν απαιτηθεί θα κάνει εκκωφαντικό θόρυβο».

Όπως είπε, «δεν είναι τα υλικά αγαθά, αλλά οι ηθικές αξίες, ο πολιτισμός, η Ιστορία μας, οι παραδόσεις μας, οι οποίες μας επιτρέπουν να παραμείνουμε όρθιοι, και -όπως υπογράμμισε- θα σταθούμε όρθιοι».

Πότε μια χώρα είναι εθνικά ασφαλής;

Του Στέλιου Παπαθεμελή

        Το σύστημα έχει εξοβελίσει από τον δημόσιο λόγο κάθε αναφορά στα εθνικά θέματα.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, σέρνεται στην «πεπατημένη» που έχουν παγιώσει τα δύο αυτοκτονιακά δόγματά της, το σχεδόν διαχρονικό περί δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας και το νεότερο περί τάχα εξευρωπαϊσμού της γείτονος και συναφών φληναφημάτων .

Έχουμε οξύ πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, το οποίο δημιουργεί ο ακόρεστος τουρκικός επεκτατισμός. Επικρέμαται ένας μακρόχρονος και κλιμακούμενος στρατιωτικός εκβιασμός. Τον αναγνωρίζει και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ: « Οι εντάσεις και η αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και της εθνικής μας ακεραιότητας, είναι καθημερινές και συνεχείς».

Κολλήσαμε όμως στη συνταγή αποτροπής; Τη χιλιοειπωμένη: «διάλογος, στη βάση του διεθνούς δικαίου και του αμοιβαίου σεβασμού» κ.τ.λ. κ.τ.λ.. Απ’ την πεπατημένη στην τετριμμένη! Εννοείται ότι και ο επιτιθέμενος τα ίδια λέει. Οι πράξεις του είναι, και θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στον αντίποδα. Αυτό είναι το πρόβλημα που οι ημέτερες πολιτικές ελίτ αδυνατούν να καταλάβουν.

Πότε μια χώρα είναι εθνικά ασφαλής; Όταν, λέει ο Walter Lippman,

 

«δεν αναγκάζεται να θυσιάσει τα νόμιμα συμφέροντά της για να αποφύγει τον πόλεμο και είναι ικανή αν απειληθεί  να τα διατηρήσει ακόμη και με προσφυγή στον πόλεμο». Δηλαδή, όταν διαθέτει πραγματική ισχύ.