O κ. Τσίπρας τίμησε μία οργάνωση η οποία αγωνίσθηκε για να μην ενταχθούν η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία στον ελληνικό κορμό

Ποια είναι η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Φεντερασιόν που τίμησε πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας.

Με δυσάρεστη έκπληξη άκουσα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη μια δική του άποψη περί της Ιστορίας. Αντί να τονίσει την ελληνικότητα της πόλης και της Μακεδονίας, που εορτάζουν τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή τους, αναφέρθηκε τιμητικά στη Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Φεντερασιόν, η οποία έδρασε στις αρχές του 20ού αιώνα. Το πρόβλημα είναι ότι η ομοσπονδία αυτή υποστήριζε με κάθε τρόπο και με το έντυπό της, το «ΑΒΑΝΤΙ», τη δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας στο πλαίσιο μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των Βαλκανίων. Δηλαδή ο κ. Τσίπρας τίμησε μία οργάνωση η οποία αγωνίσθηκε για να μην ενταχθούν η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία στον ελληνικό κορμό, αλλά εργάστηκε σαν πρόδρομος του σκοπιανού αλυτρωτισμού. Μάλιστα στη Φεντερασιόν ανήκαν και επιφανή στελέχη της αριστερής πτέρυγας των Βουλγάρων κομιταζήδων, όπως ο Βλαχόφ, που έδρασε κατά των ελληνικών συμφερόντων.

Καλό θα ήταν να μας εξηγήσει ο κ. Τσίπρας αν ο έπαινός του για τη Φεντερασιόν αποδεικνύει την άγνοιά του στα ιστορικά θέματα ή μήπως εγκρίνει τον αγώνα της κατά της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Το πρόβλημα, όμως, είναι ευρύτερο. Και άλλα στελέχη της «ανανεωτικής Αριστεράς» έχουν κατά καιρούς εκφράσει ανιστόρητες και προσβλητικές απόψεις για την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Ο δήμαρχος της πόλης τιμά τον Κεμάλ Ατατούρκ και θέλει να ονομάσει έναν δρόμο με το όνομα του Τούρκου ηγέτη. Ελπίζω οι χιλιάδες Μικρασιατών, Κωνσταντινουπολιτών και Ποντίων που ζουν στην πόλη να του άλλαξαν τη γνώμη. Καλό θα ήταν πάντως να διαβάσει και τις πρόσφατες αποκαλύψεις της τουρκικής εφημερίδας «ΡΑΝΤΙΚΑΛ», η οποία περιγράφει πώς ο Κεμάλ απολάμβανε το 1922 τη φωτιά που έκαιγε την ελληνική συνοικία της Σμύρνης.

Το (εκβιαστικό) ψέμα του κυρίου Λουκά για τις δόσεις της τρόικας!

Θαύμα, θαύμα, η Ελλάδα ζει εδώ και πέντε μήνες χωρίς δάνεια από την τρόικα, παρά το ότι ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος προέβλεπε κατάρρευση από τις 20 Ιουνίου.

Μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος φρόντισε να εγχειρίσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια ένα σημείωμα που περιέγραφε με τραγικά χρώματα την εικόνα της Ελλάδας. Και οι δύο κουνούσαν το κεφάλι σκυμμένοι πάνω στο χαρτί, απορώντας πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Βέβαια και οι δύο κατά βάθος ήξεραν καλά τα πώς και τα γιατί, καθώς είχαν προσωπική συμμετοχή στη χρεοκοπία. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Ο Λουκάς Παπαδήμος, ως πρώην διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ανεχόταν τη δημιουργική λογιστική που έκαναν οι πολιτικοί για να εμφανίζουν ισχυρή την οικονομία. Και ο Κάρολος Παπούλιας, ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε στη λήψη πολλών αποφάσεων καταστροφικών για τη χώρα, αλλά και στη δημιουργία «άθλιων προτύπων» περί του ζην που αντικαθιστούσαν θεμελιώδεις αξίες του Ελληνισμού με απαξίες.

Η σημερινή εικόνα των δύο προαναφερόμενων δεν πρέπει να ξεγελάει κανέναν. Το μειλίχιο καλοκάγαθο ύφος τους είναι ο φερετζές που κρύβει τις πρακτικές μιας πολιτικής τάξης, που δεν ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της χώρας, παρά μόνο για τους συγγενείς και τους φίλους της.

Στο σημείωμα εκείνο ο Λουκάς Παπαδήμος προέβλεπε ότι η Ελλάδα έχει λεφτά έως τις 20 Ιουνίου και μετά τέλος.

Ο (εμμονικός) Τατσόπουλος θέλει να γίνει νέα Ρεπούση

Συνοδοιπόρο στον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας βρήκε τον Πέτρο Τατσόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ η Μαρία Ρεπούση της ΔΗΜ.ΑΡ. στη Βουλή.

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος από τα τηλεοπτικά ξεσπάσματά του και τις απαράδεκτες απόψεις του για την Επανάσταση του 1821 και τους εθνικούς ήρωες, όπως αυτή για τον Θ. Κολοκοτρώνη, «χτύπησε» την εβδομάδα που μας πέρασε. Εκανε αυτό που δεν είχε τολμήσει να κάνει κανένας βουλευτής κανενός κόμματος ως σήμερα. Με πρόσχημα την προστασία της ελεύθερης έκφρασης στην τέχνη, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε μία από τις πρώτες ερωτήσεις που κατέθεσε, ζήτησε να καταργηθούν οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που διώκουν την κακόβουλη βλασφημία των θείων.

Η απάντηση, πέρα από αυτή του υφυπουργού Δικαιοσύνης Κ. Καραγκούνη,

ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1941

Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο κύριος συντελεστής του μνημονίου, της χρεοκοπίας και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. Δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί. Ούτως ή άλλως είναι κάτοχος μεγάλης περιουσίας που προέρχεται από μια υπογραφή του Τσολάκογλου... Κανείς δεν θα περίμενε πως θα έδειχνε διαφορετικά συναισθήματα για όσους πεινούν ή πιστεύουν στην εθνική ανεξαρτησία.

Ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής κατά την επίσκεψή του στην Πτολεμαΐδα το 1958, την εποχή που η ΔΕΗ εξαγόρασε το εκεί εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που είχε αποκτήσει η οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1941.

Ο τότε υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου Παναγής Παπαληγούρας επισκέπτεται το 1954 την Πτολεμαΐδα. Μετά το ταξίδι αυτό, οργανώθηκε στη δυτικομακεδονική αυτή πόλη επίσκεψη γερμανικής αποστολής υπό τον περίφημο υπουργό Έρχαρτ.

Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1939!

ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1939

ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΡΑΟΥ ΜΕΡΚΕΛ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1940…

Του Δημοσθένη Κούκουνα

Πρόσφατα ερωτήθηκα από φίλους, μόλις κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο το βιβλίο μου με τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», όπου περιέχονται πολλά στοιχεία για τους οικονομικούς δοσιλόγους, αν υπάρχουν και άλλα που ενδεχομένως θίγουν άλλα σημαίνοντα πρόσωπα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα στη δημοσιότητα όσα αναμφισβήτητα στοιχεία υπήρχαν για το θέμα αυτό, χωρίς επιλεκτικά να αφαιρέσω ή να προσθέσω, φυσικά μέσα στο αντικείμενο του βιβλίου αυτού. Όταν εντός του έτους θα κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο μου για την Ιστορία της Κατοχής, που θα αναφέρεται συνολικά και αναλυτικά στη δράση των πολιτικών και οικονομικών δοσιλόγων κατά την περίοδο 1941-44, ασφαλώς θα υπάρχουν περισσότερα στοιχεία.

Η πρόθεσή μου ήταν μέσα από το βιβλίο που εκδόθηκε να αναδείξω στο πρώτο μέρος, όπως προκύπτει από τον τίτλο, την ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή, ενώ στο δεύτερο μέρος γίνεται εκτενής λόγος για τα κατοχικά δάνεια. Αν και μέσα σ’ ένα ιστορικό βιβλίο δεν μπορούν να γίνουν πολλές αναγωγές στη σημερινή πραγματικότητα, θεώρησα υποχρέωσή μου να τονίσω ότι η διεκδίκηση των κατοχικών δανείων δεν είναι μια αστεία υπόθεση και ότι πρόκειται για μια απολύτως έγκυρη διεκδίκηση από την ελληνική πολιτεία. Η έκκλησή μου προς την παρούσα πολιτική ηγεσία ήταν σαφής και διατηρώ την ελπίδα ότι θα αξιοποιηθεί άμεσα το ζήτημα αυτό, διότι ένας ιστορικός συγγραφέας δεν παύει να είναι ένας αγωνιών Έλληνας πολίτης.

Δεν κρύβω ότι συνεχίζω να κατέχομαι από την αισιόδοξη προσδοκία, ότι αφενός η ελληνική κυβέρνηση θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, ιδίως αυτών που βιώνει σύμπας ο Ελληνικός Λαός στις μέρες μας, αλλά ακόμα και ότι η σημερινή γερμανική κυβέρνηση θα συναισθανθεί την ευθύνη να αποδώσει τις συγκεκριμένες οικονομικές οφειλές προς την πληττόμενη Ελλάδα. Μίλησα μάλιστα με σαφήνεια στο βιβλίο αυτό για το ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ και όχι ένα απλό χρέος που ως έτυχε υπέχει η Γερμανία έναντι της χώρας μας. Το ποσόν των 510 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο ανέρχεται η πλήρως βεβαιωμένη αυτή οικονομική οφειλή, απολύτως στοιχειοθετημένη από το 1942, υπερκαλύπτει το σημερινό εξωτερικό χρέος της Ελλάδος.

Αλλά μέσα στην αισιοδοξία μου ότι με τα στοιχεία, που παραιτίθενται στο βιβλίο μου, σχεδόν όλα προερχόμενα από γερμανικής πλευράς, πίστευα ότι η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ θα αποφάσιζε να αντιδράσει θετικά. Και, επί πλέον, ότι δεν θα επέτρεπε να επικρατήσει οποιαδήποτε συνωμοσιολογική διάθεση περί ανθελληνισμού των συγχρόνων Γερμανών. Φαίνεται όμως ότι πίσω από τη γερμανική άρνηση να εξοφληθούν τα κατοχικά δάνεια υπάρχουν συμπλεγματικά απωθημένα μακράς πνοής.

Στο εν λόγω ιστορικό βιβλίο μου δεν θέλησα να περιλάβω τέτοιες σκέψεις, πολύ δε περισσότερο να τις συσχετίσω με άλλα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, φυσικά προερχόμενα και αυτά από τη μακρά ιστορική έρευνά μου.

Ήδη όμως είμαι υποχρεωμένος να θέσω τα ακόλουθα ερωτήματα προς την καγκελάριο της Γερμανίας κ. Άνγκελα Μέρκελ:

Η οικογένεια του πρώτου συζύγου της, το όνομα του οποίου τόσο υπερηφάνως υιοθέτησε για να το χρησιμοποιήσει στην πολιτική σταδιοδρομία της, του Ούλριχ Μέρκελ, συνδέεται με την Ελλάδα στις παραμονές και τις αρχές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου;

Ποία η συγγενική σχέση του πρώτου συζύγου της με τον υπηρετήσαντα μέχρι το 1940 ως διευθυντή της «Τελεφούνκεν» στην Αθήνα, ο οποίος υποχρεώθηκε εσπευσμένα να εγκαταλείψει τη μεγαλόπρεπη βίλα του στην Ελλάδα ως εμπλεκόμενος σε κατασκοπευτική δράση εις βάρος της χώρας μας;

Ποία προσωπική σχέση διατηρούσε η οικογένεια Μέρκελ με τον περίφημο υπουργό Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ Γιόζεφ Γκαίμπελς;

Είναι αληθές ότι όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε ανεπίσημα την Αθήνα στα τέλη Μαρτίου 1939, εκτός από ορισμένες εθιμοτυπικές επισκέψεις που πραγματοποίησε, φιλοξενήθηκε από την οικογένεια Μέρκελ, όπως προκύπτει και από τη φωτογραφία που δίνω στη δημοσιότητα;

Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλα ερωτήματα προς απάντηση, αλλά περιορίζομαι σ’ αυτά για να θέσω το βασικότερο ερώτημα:

Η σημερινή καγκελάριος της Γερμανίας μεταφέρει κάποιου είδους οικογενειακά συμπλέγματα όταν συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο προς την Ελλάδα, επειδή ίσως

Τσίπρας εν κρυπτώ με τους εφοπλιστές

Βαθιά υπόκλιση στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών πραγματοποίησε -εν κρυπτώ- ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, τρέχοντας να προσεγγίσει το «κακό κεφάλαιο» και κοροϊδεύοντας τις αριστερές συνιστώσες του.

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ένωσης Θ. Βενιάμη και τα μέλη του προεδρείου, για τους οποίους έκρινε, μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ότι δεν έχουν στοιχειώδη πατριωτική συνείδηση. Οι εφοπλιστές είχαν ενημερώσει, νωρίτερα την Τετάρτη, τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά για τις πρωτοβουλίες τους σχετικά με τη στήριξη οικονομικά αδύναμων ομάδων.

Σε αντίθεση όμως με τη δημόσια συνάντηση με τον κ. Σαμαρά, που