Συνοπτικά, αριστεροπαράνοια (στην ελληνική εκδοχή της) είναι:
- Να νοιώθεις αδερφός με τον Μογγόλο εργάτη και να βλέπεις σαν Μογγόλο κατακτητή τον συμπατριώτη εργοδότη σου που σου εξασφαλίζει τα προς το ζην!
- Να πιστεύεις ότι το προσωπικό όραμα ενός Έντσο Φερράρι για το τέλειο αυτοκίνητο, ενός Στηβ Τζομπς για τον καλύτερο υπολογιστή της αγοράς, μπορούν να υποκατασταθούν από τα “εργατικά συμβούλια”, τις “λαϊκές επιτροπές”, τους “κομματικούς επιτρόπους”, κλπ!
- Να αντιμετωπίζεις σαν άθλιο μηχανισμό εκμετάλλευσης την επιχείρηση στην οποία εργάζεσαι, και να κάνεις κατάληψη – όταν αυτή κινδυνεύει να κλείσει – για να συνεχιστεί αυτή η απάνθρωπη εκμετάλλευση!
- Να ασκείς δημοκρατικά το δικαίωμα απεργίας και διαδήλωσης αφαιρώντας, ...
παράλληλα, φασιστικά από τους συμπολίτες σου το εργασιακό τους δικαίωμα, το δικαίωμα μετακίνησης, το δικαίωμα άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, κλπ!
- Να διαδηλώνεις ανθρωπιστικά υπέρ των (λαθρο)μεταναστών, ζητώντας από το Κράτος και την υπόλοιπη κοινωνία να αναλάβουν το κόστος, (και την Εκκλησία να τους ταΐζει) κι εσύ να μην φιλοξενείς ούτε έναν στο σπίτι σου, έτσι για να δώσεις το καλό παράδειγμα!
- Να νομίζεις ότι αλλάζοντας τη διάταξη των (αποδεδειγμένα) σαθρών ανθρώπινων δομικών υλικών του κοινωνικού οικοδομήματος, αυτομάτως θα αλλάξει και η ποιότητα της κατασκευής!
- Να πιστεύεις ότι ένας κατ’ εξοχήν και αποδεδειγμένα εγωκεντρικός και αναρχοαυτόνομος λαός, οι Νεοέλληνες, μπορούν να ιδρύσουν ένα αυταρχικό καθεστώς που βάζει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου πάνω από τα ατομικά συμφέροντα και να ζήσουν σε αυτό!
- Να περιγελάς τους οπαδούς θρησκειών που πιστεύουν σε έναν μεταθανάτιο Παράδεισο, κι εσύ να πιστεύεις ακράδαντα σε έναν (ακόμη πιο εξωπραγματικό) επίγειο κοινωνικό Παράδεισο!
- Να μην αντιλαμβάνεσαι ότι ο πόθος των πολλών για έναν ανέφικτο κοινωνικό Παράδεισο, μπορεί να γίνει η ευκαιρία για κάποιους λίγους να ιδρύσουν ένα ολιγαρχικό Παράδεισο!
- Να πιστεύεις φανατικά ότι μια (θρησκευτικής υφής) κοινωνική θεωρία ηλικίας 150 ετών, που εφαρμόστηκε στην πράξη στη μισή υφήλιο και απέτυχε παντού παταγωδώς, συνεχίζει να είναι ακόμη πρωτοποριακή και προοδευτική!
- Να πιστεύεις ότι μια ανθρωποκεντρική και μαρξιστοκεντρική αντίληψη των πραγμάτων είναι η Απόλυτη Αλήθεια στην οποία οφείλουν να υποκλιθούν οι πάντες!
“Ε, αυτό πια δεν κουτσαίνει, αυτό φοράει το τσόκαρο του Διαβόλου!..”, (Νίτσε). L1
Δημήτρης Χορόσκελης
trelogiannis.blogspot.gr
