Αυτή η παρέμβαση για το μπάσκετ, γίνεται από γονείς και απευθύνεται πρωταρχικά σε γονείς καλόπιστα και συναδελφικά, και δευτερευόντως σε «παράγοντες» της ΕΣΚΑ ή άλλους ιθύνοντες.
Ας υπενθυμίσουμε εξ αρχής το προφανές: το Μαρκόπουλο επελέγη φέτος σαν τόπος διεξαγωγής της Τελικής Φάσης της κατηγορίας Προμίνι διότι θεωρείτο, με βάση τη στατιστική ίσως(;), ότι θα είναι μία καλή ουδέτερη έδρα. Όμως η τοπική ομάδα ΑΟΜ έφτασε, όχι μόνο στα ημιτελικά αλλά και στον τελικό, νικώντας τους πολύ καλούς Αγ. Αναργύρους με έναν ηρωικό και ανατρεπτικό τρόπο, που μόνο το μπάσκετ μπορεί να προσφέρει σε ‘κείνους που αγαπούν το άθλημα. Ίσως γι’ αυτό… δεν θα έπρεπε να καταλάβει με τίποτα και την πρώτη θέση.
Ο τελικός που διεξήχθη την Κυριακή 23.2.14, μεταξύ ΑΟΜ και Ολυμπιάδας Παπάγου, έμελλε να αναδείξει, σε βάρος της αγωνιστικότητας των παιδιών των δύο ομάδων, την ανισοβαρή, ανεπαρκή και ανισόρροπη συμπεριφορά των δύο διαιτητών σε συνδυασμό με την εριστική και αντιαθλητική συμπεριφορά ενός προπονητή.
Ο Προπονητής
Από τα δύο προηγούμενα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων και ειδικά από το πιο πρόσφατο όπου η Ολυμπιάδα ηττήθηκε από τον ΑΟΜ, όλοι οι παρευρισκόμενοι στο γήπεδο (και η βιντεοσκόπηση που είναι αδιάψευστη) δεν μπορούσαν να μην προσέξουν τη συμπεριφορά του νεαρού προπονητή της Ολυμπιάδας, η οποία επαναλήφθηκε κατά κόρον και στον τελικό.
Καταστρατήγηση σχεδόν όλων των στοιχειωδών Κανονισμών Καλαθοσφαίρισης οι οποίες έμειναν σκανδαλωδώς ατιμώρητες χωρίς ούτε μία στοιχειώδη παρατήρηση! Αναφερόμαστε, ενδεικτικά εδώ, στη συνεχή παρέμβαση και παρενόχληση της Γραμματείας και των διαιτητών κατά τη διάρκεια του αγώνα, στην επιδεικτική είσοδο και περιφορά του εντός του γηπέδου και εκτός των ορίων του πάγκου του κατά τη διάρκεια του αγώνα, σαν να κόβει βόλτες στην αυλή του σπιτιού του. Επίσης, όχι μόνο στην παρότρυνση των παικτών του να προκαλούν εσκεμμένα και βίαια φάουλ στους πρώτους σκόρερ της ΑΟΜ (συμπεραίνουμε με ασφάλεια ότι το συμβουλεύει και κατά οποιασδήποτε άλλης αντιπάλου ομάδας που απειλεί με ήττα τη δική του) ο ένας εκ των οποίων κατέληξε στο νοσοκομείο με βαριά θλάση, αλλά και στην επιδεικτική και εριστική, επί τόπου, επιβράβευση της πράξης(!).
Καταπατώντας εξόφθαλμα τους επίσημους Κανονισμούς Καλαθοσφαίρισης (ενδεικ. βλ. 14.1, 14.2, 16.1, 16.6. 50.1, 52.1), που θεωρούμε ότι η ΕΣΚΑ θέλει να εφαρμόζονται στα πρωταθλήματα της, ο εν λόγω προπονητής δεν δέχτηκε ούτε μία υποτυπώδη παρατήρηση έστω και «για τα μάτια του κόσμου» από τους ανεπαρκείς διαιτητές όταν για τέτοιες επαναλαμβανόμενες παραβατικές συμπεριφορές, δεν προβλέπεται απλά τεχνική ποινή αλλά αποπομπή από το γήπεδο!
Οι Διαιτητές
Το διαιτητικό δίδυμο ήταν σε … δίαιτα αντικειμενικότητας, αγνοώντας με επιμονή όχι μόνο τους παραπάνω κανονισμούς αλλά επανακαθορίζοντας την έννοια των βημάτων, των φάουλ, του χρόνου, τις τεχνικές ποινές και το πότε πρέπει να διακόπτεται ένας αγώνα ειδικά όταν το «αουτσάιντερ» είναι έτοιμο να περάσει μπροστά, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με το θυμικό ακόμη και των πιο ήπιων θεατών.
Ο τελικός αυτός αποτέλεσε δυσφήμιση και θυσία του Μπάσκετ, στο βωμό του φόβου μήπως λόγω της αντικειμενικότητας των διαιτητών επικρατούσε τελικά το «αουτσάιντερ» στην έδρα του με τη διαφορά τουλ. 5-6 καλαθιών και δεν έχανε έστω και με διαφορά δύο πόντων.
Ίσως τα πρωταθλήματα αυτά να μην απαιτούν αρκετούς Σημειωτές ή Παρατηρητές. Οι θεατές, όμως, και ειδικά οι γονείς και των δύο ομάδων είναι επαρκώς παρατηρητικοί για να βγάζουν επαρκή συμπεράσματα σχετικά με το ποιόν των ανθρώπων στους οποίους εμπιστεύονται τα παιδιά τους για να τους μάθουν τι σημαίνει αθλητισμός και τι πρωταθλητισμός, ειδικά στα σπάργανα τους.
Δεν γνωρίζουμε αν οι ιθύνοντες των διοργανώσεων αυτών έχουν την απαιτούμενη ικανότητα και τη θέληση να διαφυλάξουν το άθλημα, εαυτούς και αλλήλους από φαινόμενα ποδοσφαιρικής παράγκας, τις μηχανορραφίες της οποίας μπορεί μερικοί να ζηλεύουν. Αυτοί, όμως, που μπορούν, θέλουν και πρέπει να κάνουν κάτι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι οι γονείς κάθε ομάδας που βλέπουν ότι στα παιδιά τους, ένας προπονητής και οι «παράγοντες» μίας ομάδας, δεν πρέπει να τους μαθαίνουν πως στον αθλητισμό ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα» απλά για να κατακτώνται πρωτιές.
Σαν γονείς πρέπει να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι την πρωτιά την κατακτά εκείνος ο αθλητής που όχι μόνο αγωνίστηκε ενάντια σε αθέμιτα μέσα και προειλημμένες διαιτησίες αλλά τερμάτισε χωρίς να τα παρατήσει εξαιτίας τους. Απλά, μπορεί ο άλλος να πάρει κι ένα κύπελλο που στην ουσία θα αποτελεί ένα σκελετό στη βιτρίνα, και όχι στη ντουλάπα, μίας ομάδας -διότι απλά θα της θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο αποκτήθηκε!
Η επίγνωση αυτών που αναφέρουμε εδώ, ανήκει στους γονείς πρωταρχικά γιατί όλα, άλλωστε, ξεκινούν από εκείνους. Οι γονείς είναι εκείνοι που θα ενθαρρύνουν ή θα αποθαρρύνουν τα παιδιά τους από τέτοιες καταστάσεις και τέτοιου «αθλητικές» συναναστροφές και ας μη ξεχνάμε ότι «με όποιο δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» και πως τα παιδιά που αθλούνται αποκτούν την αθλητική τους παιδεία, που επηρεάζει και το χαρακτήρα τους, από τους προπονητές τους. Είναι εκείνοι που θα πρέπει να θυμίζουν στα παιδιά τους ότι αυτού του είδους ο οικοδομούμενος πρωταθλητισμός είναι ο χειρότερος εχθρός του αθλητισμού και της καταστροφής ενός αθλήματος, όπως ακριβώς έγινε και με το ποδόσφαιρο στη χώρα μας.
Τέλος, για να μη θεωρηθεί ότι είμαστε εμείς υποκειμενικοί ή υστερόβουλοι με οιονδήποτε τρόπο, ενημερώνουμε ότι:
α) η επιστολή αυτή δε γράφτηκε εν θερμώ αλλά μια εβδομάδα μετά τα περιστατικά από γονείς και μόνο, δηλαδή, δεν συμμετέχουν οι προπονητές, τα μέλη του Δ.Σ. του ΑΟΜ και κανείς άλλος που δεν έχει την ιδιότητα του Γονέα παιδιού του ΑΟΜ.
β) περαιτέρω πληροφορίες μπορεί να βρει όποιος θέλει στις βιντεοσκοπήσεις των αγώνων και στο
www.facebook.com/groups/aombcakadimies/?fref=ts
Οι Γονείς των παιδιών της ΑΟΜ.
Μαρκόπουλο, 1.3.14
