Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Ο Βενιζέλος ξέφυγε εντελώς και νομίζει ότι είναι μεσσίας

Σαν έναν σύγχρονο μεσσία, που ανέλαβε να σηκώσει στους ώμους του τον βαρύ σταυρό του ελληνικού χρέους, εμφανίζει εαυτόν ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ο υπουργός Οικονομικών φαίνεται ότι αποφάσισε να αυτοχριστεί σωτήρας της χώρας και εξομολογείται ότι περνά τον δικό του γολγοθά εκεί στα ξένα -χειρότερο από αυτόν στον οποίον υποβάλλει καθημερινά 11.000.000 Ελληνες- και δέχεται να ταπεινώνεται ο ίδιος για το καλό όλων μας. Ολα αυτά τα υπομένει στωικά με μόνο όφελος να μην ταπεινωθεί η Ελλάδα, ενώ στις επικρίσεις που δέχεται από το εσωτερικό της χώρας, σαν άλλος Ιησούς απλώς απαντά: «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Σε μια παραληρηματική συνέντευξή του σε κυριακάτικο φύλλο ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ουσιαστικά παραδέχεται ότι η χώρα υποβάλλεται καθημερινά σε ταπεινώσεις, εκβιάζεται από τους δανειστές της και τις αποφάσεις γι' αυτήν παίρνουν πλέον άλλοι. «Οταν είσαι δημοσιονομικά εκτροχιασμένος και εξαρτάσαι από τη βοήθεια των θεσμικών σου εταίρων, εξαρτάσαι από τον δανεισμό, εξαρτάσαι από αποφάσεις που παίρνουν άλλοι, τότε προφανώς υπάρχει και πρόβλημα εκβιασμού εκ μέρους του ανεξέλεγκτου τμήματος της διεθνούς αγοράς, υπάρχει και πρόβλημα ταπείνωσης της χώρας» σημειώνει ο κ. Βενιζέλος.

Στη συνέχεια προσθέτει: «Προσωπικά οφείλω να αποδεχθώ ταπεινώσεις, αν αυτές ωφελούν τη χώρα μου. Σημασία έχει η χώρα μου να μην ταπεινώνεται». Το πραγματικό μαρτύριο όμως το περνά λόγω των αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας - όσο κι αν τόσο καιρό το κρύβει από όλους μας αριστοτεχνικά. «Οι ταπεινώσεις που μπορεί να δεχθεί κανείς στο εξωτερικό δεν είναι τίποτα μπροστά στην ταπείνωση που προκαλεί η αδικία του ασυγκράτητου λαϊκισμού και της δημαγωγίας στο εσωτερικό. Δυστυχώς για πολλούς ισχύει το “ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”».

Ο κ. Βενιζέλος βλέπει εχθρούς και «στοχοποίηση» του ιδίου από την αξιωματική αντιπολίτευση, γεγονός που κατά τον ίδιο οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στους πολιτικούς του χειρισμούς και στην ισχυρή του προσωπικότητα, η οποία «αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα και μειώνει την πιθανότητα να ικανοποιηθούν οι σχεδιασμοί του κ. Σαμαρά».

Δημοκρατία