Σήμερα συναντούμε συχνά μεγάλο αριθμό οινο-«πνευματικών» ανθρώπων, συγγραφέων κτλ. που έχουν ασχοληθεί με τον χριστιανικο-πολιτικό χώρο και πιστεύουν πως ο Χριστιανισμός ξέφυγε, δήθεν, της πορείας του από αρκετά νωρίς. Αυτή η άποψη χρησιμοποιείται, ως πρώτη ύλη, για να χτιστεί η αντίληψη περί ενός «ιστορικού Ιησού». Αυτή η αντίληψη υποστηρίζει, επίσης, ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι διάφορες «προσθήκες και στρεβλώσεις» που δέχθηκε η Χριστιανική Πίστη από την «Εκκλησία και του παπάδες». Είναι κάτι που έρχεται σε ευθεία και μεγάλη αντίθεση με τη πραγματική Χριστιανική Παράδοση.
Στην αρχή, μια ντουζίνα δεκαετίες πριν, είχε δημιουργηθεί έντεχνα και προσεκτικά η δημιουργία ενός τέτοιου «ιστορικού Ιησού», κυρίως από τον φιλελεύθερο και ουμανιστικό χώρο και από αποσχηματισμένους καθολικούς ή προτεστάντες ιερείς τύπου Ρενάν. Αργότερα, προωθήθηκε ένας νέος «ιστορικός Ιησούς», με βάση τις μαρξιστικές, χουλιγκανικές και επαναστατικές ιδέες. Σήμερα, επιστρατεύονται Πανεπιστημιακοί Ερευνητές πάσης φύσεως και ειδικότητας, ευφάνταστοι σεναριογράφοι και πολυχρηματοδοτούμενοι σκηνοθέτες του Χόλυγουντ (της πόλης που φέρει το όνομα του Τίμιου Ξύλου του Χριστού…) για να ανακαλύψουν νέα αλλά «παλαιά» ευαγγέλια, κομματάκια πεπαλαιωμένων χαρτιών που έχουν φράσεις που ανατρέπουν «αυτά που ξέραμε μέχρι σήμερα» κτλ. Οι σκοποί αυτής της τακτικής, η οποία αναπροσαρμόζεται κάθε τόσο, είναι πολυσχιδείς και τους αναφέρω παρακάτω.
