*του Γιώργου Γ. Σπανού
Την Κυριακή εκείνη, ο Σαράντος πήγε την κόρη του νωρίς το πρωί στο Ινστιτούτο Γκαίτε, για να δώσει εξετάσεις στα γερμανικά. Μετά το φιλί και την «καλή επιτυχία», κάνοντας να φύγει από το ίδρυμα τού Φιλέλληνα Βαυαρού, είδε με την άκρη του ματιού του στην κάτω πλευρά τής Ομήρου, μία λάμψη. Ένα υπερκόσμιο φως έλουζε το άγαλμα τού Κολοκοτρώνη, εκεί έξω από την Παλαιά Βουλή και το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στο οποίο φυλάσσονται προσωπικά αντικείμενα των Ηρώων του ‘21.
Μαγνητισμένος, έστρεψε την πορεία του προς τη Σταδίου. Ως εξέχων μελετητής τής ζωής και των έργων τού Στρατάρχη και των συγχρόνων του, βασανιζόταν πολύ τελευταία για το ποιες λύσεις θα έδινε εκείνος ο Παγκόσμιος Ήρωας σήμερα, στα σύγχρονα διλήμματα που είχαν αρχίσει να εγκλωβίζουν
