«Με τόλμη για την Ελευθερία», το βιβλίο-κόλαφος στους ισχυρισμούς του Ρίχτερ

 Το βιβλίο «Με Τόλμη για την Ελευθερία», (του Γιώργου Γ. Σπανού και των Εκδόσεων Εν Πλω, Δεκ. 2015) αποτελεί, καταρχάς, μία απ’ τις συναρπαστικότερες αληθινές ιστορίες του Β’ Π.Π., η οποία εκτυλίχθηκε εξ ολοκλήρου στην ελληνική επικράτεια. Η πραγματική πλοκή και η δράση της περιπέτειας του Νεοζηλανδού Υπολοχαγού Σάντυ Τόμας μες στον ελληνικό χωρόχρονο του 1941-42, ξεπερνά τη φαντασία και των καλύτερων σεναριογράφων του Χόλυγουντ.

Ο πρωταγωνιστής δεν είναι κάποιος τυχαίος στρατιώτης. Πρόκειται για έναν ζωντανό θρύλο ο οποίος οφείλει στους αφανείς Έλληνες της υπαίθρου και τους μοναχούς του Αγίου Όρους, την διάσωση και τη φυγάδευση του από τους Ναζί.  Στο τέλος του πολέμου, και σε ηλικία 25 χρονών, ο Τόμας έγινε ο νεότερος Συνταγματάρχης στην ιστορία της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Τελικά αποστρατεύτηκε ως Αρχιστράτηγος, Διοικητής των Δυνάμεων Ξηράς της νοτιοανατολικής Ασίας. Σήμερα είναι 97 χρονών και ζει σε μία μικρή πόλη στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας.

Το πρωτότυπο βιβλίο του, “Dare to be Free”, έχει διαβαστεί από 500.000 αναγνώστες παγκοσμίως, και διδάσκεται σε ειδική έκδοση του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ στο πρόγραμμα Ιστορικών Σπουδών.  Ο Τόμας ήταν μάρτυρας στη Δίκη της Νυρεμβέργης για τις άγνωστες θηριωδίες των Ναζί στην Ιερισσό της Χαλκιδικής και στο βιβλίο αυτό, που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, περιέχονται και περιγράφονται αντικειμενικά, τρανταχτά γεγονότα, που ενώ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της περιπέτειας του, αποτελούν κόλαφο στους ισχυρισμούς διαφόρων μοντέρνων ιστορικών όπως ο Καθ. Ρίχτερ, για την «Βρώμικη» Μάχη της Κρήτης και τη γενικότερη διαγωγή και στάση των Γερμανών εισβολέων από τη μία, που είχαν συνηθίσει να τους υποδέχονται οι λαοί χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση, και των Ελλήνων απ’ την άλλη, που μαζί με τους Συμμάχους αντιστέκονταν ενεργητικά ή παθητικά, με όσα μέσα διέθεταν.

Από την Κρήτη, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, το Άγιο Όρος, τη Σμύρνη και τέλος τη Συρία, ο αναγνώστης γίνεται μέρος της περιπέτειας κι επιβεβαιώνει –χωρίς να «αναθεωρεί»- όλα εκείνα τα ηρωικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Ελληνικής ψυχής που προσπαθούν σήμερα κάποιοι να αμαυρώσουν, να παραχαράξουν και να υποβαθμίσουν.

Αναφέρουμε εδώ τρία ενδεικτικά παραδείγματα:

Α) Στη Μάχη της Κρήτης, βλέπουμε ότι οι Γερμανοί δοκίμασαν νέες τεχνικές πολέμου για να αιφνιδιάσουν τους Συμμάχους, όπως η μαζική ρίψη εξ αέρος χιλιάδων στρατιωτών, όπλων, πυρομαχικών με όλων των ειδών τα εναέρια μέσα, ακόμα και με ανεμόπτερα. Επίσης δοκίμασαν, νέους τύπους πυρομαχικών, όπως οι εκρηκτικές σφαίρες, μία εκ των οποίων τραυμάτισε βαριά τον Τόμας στον μηρό.

Στη συνέχεια, βλέπουμε τον Τόμας να περιγράφει τα Στούκας να στοχεύουν και βομβαρδίζουν επιδεικτικά, ακόμα και στόχους που ήταν πρόχειροι χώροι πρώτων βοηθειών, όπως την μισογκρεμισμένη εκκλησία στο Γαλατά πάνω στην οποία είχε στηθεί περίβλεπτα η σημαία του Ερυθρού Σταυρού! Ο ίδιος σώθηκε ως εκ θαύματος, αφού τα θραύσματα του κτηρίου έπεφταν ολόγυρα του.

Β) Πολύ αργότερα, όταν ο ήρωας κατάφερε να δραπετεύσει από τα νύχια των στυγνών SS που είχαν μεταβάλλει σε κολαστήριο, το στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου «Παύλος Μελάς» στη Θεσσαλονίκη, βλέπουμε να βοηθιέται θαρραλέα από πολλές αφανείς οικογένειες της Χαλκιδικής. Οι κάτοικοι του χωριού Μαραθούσα,  τελικά υπέστησαν ολοκαύτωμα τον Ιούνιο του ’44, απ’ τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους, ως ανταπόδοση για την αντιστασιακή δράση τους κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Στην Ιερισσό, ο Τόμας συνάντησε κατοίκους που ήταν ψυχολογικά ερείπια, λόγω της εκτέλεσης των ανήλικων παιδιών του χωριού, εις ανταπόδοση της βοήθειας που προσέφερε ο τότε ηρωικός Δήμαρχος του χωριού και οι κάτοικοι του, σε δεκάδες συμμάχους που διέφυγαν δια θαλάσσης στη Μικρά Ασία ή την Αίγυπτο.

Ο Σάντυ Τόμας κατάφερε και τήρησε την υπόσχεση που έδωσε στο Δήμαρχο της Ιερισσού, ότι αν κατάφερνε να σωθεί θα έκανε ότι μπορούσε για να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι. Κατάφερε και κατέθεσε ως μάρτυρας εναντίον τους  στη Δίκη της Νυρεμβέργης και οι ψυχροί εκτελεστές καταδικάστηκαν παραδειγματικά.

Γ) Τέλος, κατά την πολύμηνη παραμονή του Τόμας μέσα στο Άγιο Όρος,  περιθάλφθηκε από άσημους ασκητές, αλλά και από γνωστές Αθωνικές μορφές που άφησαν ιστορία, όπως ο Ηγούμενος της Μονής Διονυσίου Γαβριήλ, κι ο γερό-Γεώργιος Αγιοπαυλίτης που τιμωρήθηκε από τους Ναζί για τη βοήθεια που παρείχε σε πολλούς σαν τον Τόμας. Ο δε Γιατρός Παυλίδης, της Μεγίστης Λαύρας, τον διέσωσε με την εφευρετικότητα και την ψυχραιμία του ντύνοντας τον μοναχό και κρύβοντας τον στους αραχνιασμένους φωταγωγούς της Μονής, διακινδυνεύοντας όλη την αδελφότητα όταν οι Γερμανοί έκαναν έφοδο στη Λαύρα με πολύ άγριες διαθέσεις. Ενδεικτικά παραδείγματα που αναδεικνύουν με τον πιο άμεσο και αδιαμφισβήτητο τρόπο την διάθεση αυτοθυσίας των περισσότερων μοναχών, και όχι την απάθεια ή τη διαφύλαξη  του προσωπικού τους συμφέροντος, όπως πολλοί αφήνουν να εννοηθεί σήμερα.

Τρανή απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η παγκόσμια αναγνώριση της συμβολής των Αγιορειτών στην διάσωση και περίθαλψη των συμμάχων στρατιωτών –οι Νεοζηλανδοί, ήταν οι πρώτοι που αμέσως μετά τη λήξη του Πολέμου τον Νοέμβριο του ’44, έστειλαν επιφανή αντιπροσωπεία στον Άθωνα για να επιδώσουν Εύφημες Μνείες και μεγάλα ποσά σε αγγλικές λίρες στους πρωταγωνιστές μοναχούς. Δεκτές έγιναν μόνον οι πρώτες, οι οποίες μάλιστα επεστράφησαν επιδεικτικά από τους Μοναχούς το ’55-’59 λόγω της στάσης των Βρετανών έναντι των κυπρίων αγωνιστών.

Τέλος, όλα τα σχετικά ντοκουμέντα έχουν ενσωματωθεί και σχολιαστεί από τον συγγραφέα Γιώργο Γ. Σπανό, σε άλλη συλλεκτική έκδοση του βιβλίου που κυκλοφορεί στο εξωτερικό από την Athos Press, NY κι απευθύνεται κυρίως στους ιστορικούς, τις Βιβλιοθήκες, τις Μονές του Αγίου Όρους, τα Πανεπιστήμια και την Ομογένεια. 

Ι.Ζ.