Μία από τις συναρπαστικότερες αληθινές ιστορίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
W. B. «SANDY» THOMAS

«ME TOΛΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

​Πρόλογος - Απόδοση - Ιστορική Έρευνα​               Γιώργος Γ. Σπανός 1941, Μάχη της Κρήτης. O W. B. Thomas τραυματίζεται βαριά στη μάχη του Γαλατά. Αιχμαλωτίζεται από τους Ναζί και μεταφέρεται σε διάφορα νοσοκομεία και στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου. Καταλήγει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο κολαστήριο του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Θα καταφέρει όμως να δραπετεύσει και με τη βοήθεια πολλών ελληνικών οικογενειών θα φτάσει με τα πόδια στη Χαλκιδική και θα βρει καταφύγιο στο Άγιο Όρος. Στον Άθωνα, έρχεται αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες καταστάσεις. Απλοί μοναχοί ασκητές και επιφανείς γέροντες των ιερών μονών τον περιθάλπουν με κίνδυνο της ζωής τους και μετά από πολλές περιπέτειες αλλά και αποτυχημένες προσπάθειες καταφέρνει να διαφύγει με βάρκα και να φτάσει στα παράλια της Μικράς Ασίας, κοντά στη Σμύρνη. Με την παρέμβαση του Αγγλικού Προξενείου θα μεταβεί στα τουρκοσυριακά σύνορα όπου θα συναντήσει και πάλι το Τάγμα του. Ο 96χρονος, σήμερα, Νεοζηλανδός δραπέτης,...

Απομυθοποίηση των εθνομηδενιστών

Ο εθνομηδενισμός είναι καινοφανής όρος στην ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας στα πλαίσια της κυρίαρχης παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.

Εδώ συναντώνται παραδόξως (;) παραποιημένες παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις περί ιστορικού υλισμού και επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα «της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις» και άλλα ηχηρά πομπώδη.

Όμως, ανομολόγητος σκοπός είναι η δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας ανιστορικών και μετέωρων ατόμων, μια εύκολη δηλαδή λεία προς χειραγώγηση.

Ο Ιερώνυμος κυκλοφορεί ανεπίσημα τα βράδια και συζητά με χρήστες ναρκωτικών

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΑΤΑΝΟΣ

Η έδρα του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Αποστολή» είναι στο Νέο Κόσμο συμβολισμός; προφανώς θα το ήθελαν οι ιθύνοντες, αφού ο τωρινός κόσμος δοκιμάζεται από την παρατεταμένη οικονομική ύφεση.

Αποστολή (ουσιαστικό): 1. Η ενέργεια του αποστέλλω. 2. Έργο που ανατίθεται σε κάποιον και του οποίου η εκτέλεση απαιτεί συνήθως μετακίνηση και προϋποθέτει ένα καθορισμένο πλαίσιο δράσης. 3. Ταξίδι που γίνεται από μια οργανωμένη και εξειδικευμένη σε κάποιον τομέα ομάδα. 4. Ο προορισμός τον οποίο υπηρετεί κάποιος με αίσθημα ηθικής ευθύνης (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Μανόλη Τριανταφυλλίδη).

Όποια από τις τέσσερις ερμηνείες κι αν επιλέξετε, ταυτίζεται, είτε ουσιαστικά είτε μεταφορικά, με το έργο που συντελείται από τo μη κερδοσκοπικό οργανισμό Αποστολή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθήνων. Το όραμα του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου άρχισε να μορφοποιείται από το 2010 και μέχρι σήμερα έχει στηρίξει περισσότερους από 4 εκατ. ανθρώπους, ενώ παράλληλα εκπονεί προγράμματα που έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα με τη συνεργασία μεγάλων διεθνών φορέων. «Η “Αποστολή” ξεκίνησε με μια μεγάλη παραδοξότητα» θυμάται ο Κωστής Δήμτσας, γενικός διευθυντής της «Αποστολής» «όταν δεν υπήρχε ακόμη το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης. Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε το πρόβλημα, όταν είδαμε τι συμβαίνει στην οδό Σοφοκλέους, που ήταν τότε γεμάτη με μετανάστες και υπήρχε μεγάλη ένταση στο κέντρο της Αθήνας. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης για ένα πιάτο φαγητό. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θέλησε να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους προσφέροντάς τους τουλάχιστον φαγητό».

Λίγα λόγια για τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη

     του Γεωργίου Γ. Σπανού

Με αφορμή την αναγνώριση και Αγιοκατάταξη του Οσίου Γέροντος ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, θεωρώ επίκαιρο και ωφέλιμο για όλους να καταθέσω και να προσθέσω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι μαρτυρίας, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους που τον γνώρισαν και τον συναναστράφηκαν.

Το 1991, λίγο καιρό μόλις πριν επιλέξει να φύγει ο Γέροντας για το Άγιο Όρος όπου και εκοιμήθη Οσιακά, άδραξα μια ευκαιρία που μού δόθηκε και επισκέφτηκα το Ησυχαστήριο του στον Ωρωπό, αν και δεν έτρεφα πολλές ελπίδες ότι θα τον έβλεπα έστω και λίγο γιατί είχα ακούσει επανειλημμένως στο παρελθόν για τις ορδές των προσκυνητών που επιζητούσαν να τον δουν. Συνήθως βέβαια, ο Θεός μού έκανε το χατίρι σε τέτοιες περιπτώσεις. Φτάνοντας διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν είχε πολύ κόσμο, ίσως ήταν όλοι κι όλοι, 15-20 άνθρωποι. Έπαιζαν ρόλο σ' αυτό, προφανώς, οι αποθαρρύνσεις των μοναχών ότι ο Γέροντας δεν βλέπει κόσμο λόγω των βαριών του ασθενειών του. Άλλωστε, μας προϊδέασαν γι' αυτό οι μοναχές μόλις συγκεντρωθήκαμε σε ένα χώρο σαν αρχονταρίκι. Εκεί, περιμέναμε περίπου μισή ώρα ώσπου μία εκ των μοναζουσών μάς είπε ότι ο Γέροντας είχε λίγο κουράγιο να δει όσους ήταν εκεί, δίνοντας όμως έμφαση παρακλητικά στο ‘λίγο’.

Θυμάμαι ότι μπαίναμε ανά ομάδες των 4-5 ανθρώπων στο κελί του και εγώ