Σὲ ἄρθρο του στὴ γαλλικὴ ἐφημερίδα "Le Monde" μὲ τίτλο "Ellada, agapi mou", ὁ Etienne Roland, πρώην διευθυντὴς τῆς Γαλλικῆς Σχολῆς στὴν Ἀθήνα καὶ καθηγητὴς τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιολογίας στὸ πανεπιστήμιο Paris I Pantheon, καυτηριάζει τὴν εἰκόνα ποὺ παρουσιάζουν γιὰ τὴ χώρα μας τὰ ξένα ΜΜΕ καὶ ὄχι μόνο. O καθηγητὴς ἐκφράζει τὴ δυσαρέσκειά του γιὰ τὶς ἐπιθέσεις ποὺ δέχεται ἡ χώρα μας, τὴν ὁποία χαρακτηρίζει "κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ". "Αἰσθάνομαι βαθιὰ ταπεινωμένος, ὅταν μία ἐφημερίδα τολμᾶ νὰ ἰσχυρίζεται, ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μία" χώρα ἴσως λιγότερο "εὐρωπαϊκὴ" ἀπ' ὅ,τι φαίνεται", σημειώνει καὶ προσθέτει: "Νιώθω ταπεινωμένος, ὅταν οἱ Γάλλοι συμπατριῶτες μου κάνουν αὐτὸ τὸ κακὸ στὴν Ἱστορία καὶ παρουσιάζουν τὸν μύθο τοῦ Ἕλληνα ψεύτη καὶ πονηροῦ".
Στὴ συνέχεια ὁ κ. Roland, ἐξηγεῖ γιατί ἡ Ἑλλάδα εἶναι μία εὐρωπαϊκὴ χώρα καὶ σίγουρα εἶναι περισσότερο εὐρωπαϊκὴ ἀπὸ χῶρες ὅπως ἡ Μεγάλη Βρετανία. "Δὲν θὰ σταθῶ παρὰ σὲ μερικὰ σημεῖα. Ἂν ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι μία εὐρωπαϊκὴ χώρα, ποιὸς ἀξίζει αὐτὸν τὸν τίτλο; Οἱ Γερμανοὶ ἢ ἡ δόλια Ἀλβιώνα, τῆς ὁποίας ὁ πιὸ μεγάλος της ποιητής, Byron, ἔχει ἤδη κατηγορηθεῖ γιὰ τὴ λεηλασία τῆς χώρας τοῦ Ὁμήρου; Πιὸ εὐρωπαϊκὴ εἶναι ἡ Ἀγγλία ποὺ δὲν θέλει καμία εὐρωπαϊκὴ ἀλληλεγγύη καὶ κυρίως σὲ ἐκεῖνες τὶς χῶρες ποῦ τῆς στοιχίζουν χρήματα; Δὲν εἶναι αὐτὴ ποὺ ἔφερε στὴν Ἑλλάδα τὸν στρατὸ καὶ τὸν βασιλιὰ στὸ τέλος τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου προκαλώντας ἕναν κατακλυσμό, τὸν ὁποῖο ἡ χώρα ἐπρόκειτο νὰ πληρώσει πολὺ ἀκριβά; Καὶ αὐτὸ ἔγινε στὴ χώρα ποὺ μπορεῖ μάλιστα νὰ καυχηθεῖ γιὰ τὴν ἀντίστασή της κατὰ τῆς ναζιστικῆς κατοχῆς", ἀναφέρει ὁ κ. Rolland.
Ὁ καθηγητὴς ἐξηγεῖ τοὺς λόγους ὁ Βαλερὶ Ζισκὰρ Ντ' Ἐστὲν ἤθελε τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ἑλλάδας στὴν Εὐρώπη καὶ πάλεψε γι' αὐτό.
"Ὁ Ντ' Ἐστὲν ἤθελε νὰ ἐπιστρέψει τὴν Ἑλλάδα στὴν Εὐρώπη ἐπειδή, λέει, ἡ δημοκρατία καὶ ἡ κουλτούρα προέρχονταν ἀπὸ αὐτὴ τὴ χώρα. Ἴσως, νὰ ὑπῆρχαν περισσότερα νὰ ποῦμε γι' αὐτὴ τὴν ἀθηναϊκὴ δημοκρατία, τὴ δουλεία καὶ τὸν ἰμπεριαλισμό.
Ἀλλὰ ἡ ἔμφαση εἶναι σὲ λάθος σημεῖο, γιατί τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι νὰ γνωρίσουμε ποῦ γεννήθηκε ἡ δημοκρατία, τὸ πρόβλημα εἶναι νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κουλτούρα, ἂς τὴν ποῦμε ἑλληνορωμαϊκή, εἶναι τὸ μοναδικὸ θεμέλιο μέσα σὲ μία ἱστορία ποὺ δημιουργήθηκε μέσα σὲ ἀντιπαλότητες καὶ παγκόσμιους πολέμους.
Αὐτὴ ἡ διάσημη ἑλληνικὴ κουλτούρα ἔθρεψε τὴν Ἀναγέννηση, τὰ γράμματα ὅπως καὶ τὶς τέχνες, τοὺς κλασικούς μας τοῦ 17ου αἰώνα καὶ ἐμπότισε τὶς ἐλὶτ τοῦ 18ου αἰώνα ἀνὰ τὸν κόσμο. Ὁ 19ος αἰώνας ἔπαιξε ἕναν οὐσιαστικὸ ρόλο στὴν ἐξάπλωση τῶν ἑλληνικῶν τεχνῶν καὶ γραμμάτων δημιουργώντας ἕνα ρεῦμα "νέο-κλασικὸ" ποὺ τὸ ξαναβρίσκουμε στὸ Ἐδιμβοῦργο - τὸ ὁποῖο ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ κέντρα καὶ ὅπου ἤθελαν νὰ χτίσουν ἕναν Παρθενώνα", σημειώνει.
Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ ἀναφέρεται στὶς ἐπιδόσεις τῆς Ἑλλάδας στὶς τέχνες καὶ τὸν πολιτισμό, ἀλλὰ καὶ στοὺς μεγάλους Ἕλληνες τοῦ 20ού αἰώνα, καλεῖ τοὺς ἐπικριτὲς τῆς χώρας μας νὰ ἀναρωτηθοῦν ἂν ὑπάρχει κράτος χωρὶς χρέη.
"Ὅσο γιὰ τὶς κατηγορίες γιὰ ἀπάτη καὶ σπατάλη, ποιὰ χώρα δὲν σπατάλησε δεκάδες δισεκατομμύρια πρόσφατα;" ἀναρωτιέται, καὶ καταλήγει ζητώντας "νὰ μὴν ἀφήνουμε τοὺς τεχνοκράτες νὰ γονατίζουν τοὺς φίλους μας".
"Δὲν σημαίνει κάτι ἂν ἡ Ἑλλάδα εἶναι περισσότερο ἢ λιγότερο εὐρωπαϊκή, δεδομένου ὅτι τὰ θεμέλια της Εὐρώπης δὲν ὑπάρχουν χωρὶς τὸν Ἑλληνισμό. Ἀνακαλοῦμε ὅτι ἡ Εὐρώπη εἶναι μία φοινικικὴ πριγκίπισσα ποὺ τὴν ἀπήγαγαν οἱ Κρῆτες, δημιουργώντας συγκρούσεις ἀνάμεσα στὴ Δύση καὶ στὴν Ἀνατολή. Ἡ Εὐρώπη ἔχει ἐπίσης ἀνατολίτικες ρίζες. Ἡ Εὐρώπη δὲν ὑπάρχει γιὰ νὰ θεμελιώσει τράπεζες καὶ τραπεζίτες, ὑπάρχει γιὰ νὰ θεμελιώσει μία κουλτούρα καὶ μία κουλτούρα ἑλληνικὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς ἑνώνουν. Δυστυχῶς, ὑπάρχουν πιὰ πολὺ λίγα!
Ζήτω ἡ Ἑλλάδα! Ἂς μὴν ἀφήνουμε τοὺς τεχνοκράτες νὰ γονατίζουν τοὺς φίλους καὶ ἀδερφούς μας καὶ ἀκόμα λιγότερο νὰ τοὺς ἐξευτελίζουν καὶ νὰ μᾶς ἐξευτελίζουν".
