Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μια γνώμη έχω κι εγώ, θα σας την πω. Ήμουν κατά του πρώτου Μνημονίου. Μην σας κουράζω, πλήθος κειμένων μου αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Εισέπραξα την μήνι ποικιλόχρωμων «τυφεκιοφόρων του εχθρού», κυρίως με τον ανδρείο τρόπο των παραπολιτικών και των διαρροών. Ένα κείμενο με υπογραφή δεν βρήκα.
Πίστευα και πιστεύω ότι όχι μόνο η βάση της παράταξης μας αλλά η πλειοψηφία του Λαού μας είναι κοινωνικά φιλελεύθερη, λαϊκή και πατριωτική. Περπατείστε στις γειτονιές και τα χωριά για να το μάθετε, όσοι δεν το ξέρετε από την Ιστορία.
Η στην πλειοψηφία της παρασιτική «αστική» μας τάξη δεν γεμίζει ούτε δέκα λεωφορεία. Οι αποδέκτες του μηνύματος μας έπρεπε να είναι η λαϊκή δεξιά, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και οι έντιμοι άνθρωποι της αριστεράς, που δεν είναι «κολλημένοι». Οι νοικοκυραίοι πατριώτες, η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού. Η βάση μας είναι πατριώτες, λαϊκοί, άνθρωποι του μόχθου κι όχι μπιζιμπόντηδες του Κολωνακίου και οι λίγοι πραγματικοί αστοί – δημιουργοί, που έχουν κοινωνική συνείδηση κι όχι ανακλαστικά βαμπίρ. Οι δε «γόνοι», ίσα που γεμίζουν ένα σχολικό λεωφορείο. Τα απλά μαθηματικά λοιπόν υποδεικνύουν ότι πρέπει να απευθυνόμαστε και να πείθουμε αυτούς, τους πολλούς.
Δεν χρειάζεται μεταπτυχιακό στα οικονομικά και στην κοινωνιολογία, για να καταλάβεις ότι το κοινωνικό σώμα και η χώρα, η μία και μόνη Πατρίδα που έχουμε, δεν θα άντεχε μια πολιτική συνεχών οριζόντιων περικοπών και βαθιάς ύφεσης, με κατεστραμμένη την παραγωγική της βάση από την βαλκανικού τύπου «σοσιαλιστική» διαχείριση της επί 30 χρόνια.