Καταλαβαίνουμε τους πειρασμούς και τις προκλήσεις της εποχής, που πάρα πολύ εύκολα προσφέρεται η σαρκική ηδονή στον άνθρωπο. Οι προγαμιαίες και εξωγαμιαίες σχέσεις θεωρούνται ως φυσικές σχέσεις, ενώ είναι παρά φύσιν. Έτσι όμως καταπατούνται οι προϋποθέσεις αλλά και το ίδιο μυστήριο του γάμου. Η αγνότητα προ του γάμου και η πιστότητα, η σωφροσύνη μέσα στον γάμο δεν αποτελούν εφαρμογή κάποιων ηθικιστικών εντολών του Θεού, αλλά έχουν οντολογική προέκταση. «Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γεν. 2,24). Με την συζυγική συνεύρεση μέσα στον γάμο οι δύο σύζυγοι γίνονται ένα πράγμα, βιώνουν την πραγματική ενότητα και αγάπη, την ευλογημένη από τον Θεό. Ενώ κάθε προγαμιαία και εξωγαμιαία σχέση διχοτομεί την προσωπικότητα. Και ως φυσικό επόμενο οι καρποί αυτών των αμαρτωλών σχέσεων φέρνουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που βεβαίως οδηγούν σε εκτρώσεις.
Παράλληλα η οικονομική κρίση που έχει αρχίσει να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις
