Ικαρία 2014-2019. Μπροστά σε μια επιλογή ευθύνης. Αυτοεξηγούμενη και αποστομωτική τοποθέτηση Σταυρινάδη έναντι ΚΚΕ

Το 2010 μετά από μια μακρά επαγγελματική πορεία αποφάσισα με την παρότρυνση πολλών φίλων και όχι μόνο από ένα πολιτικό χώρο, να διεκδικήσω την εκλογή μου στο ανώτατο δημοτικό αξίωμα. Δεν είμαι πολιτικός καριέρας ούτε «επαγγελματίας» δήμαρχος και το μοναδικό μου κίνητρο ήταν και είναι η ανιδιοτελής διάθεση προσφοράς. Ομολογώ ότι δεν είχα καμία προηγούμενη ανάλογη εμπειρία και η όλη διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για εμένα. Ωστόσο κύριο μέλημα και αδιαπραγμάτευτη αρχή μου είναι να καταστεί ο Δήμος προσιτός και ανοιχτός για όλους χωρίς αποκλεισμούς, διχασμούς, κομματικά στεγανά και ετερόφωτες κατευθυνόμενες πολιτικές. Η διαχείριση των ζητημάτων της κοινωνίας της Ικαρίας δεν επιτρέπεται να προσδιορίζεται με βάση τις κομματικές πεποιθήσεις και για αυτό πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις. Διαχειρίστηκα τα τελευταία τρία χρόνια τις δημοτικές υποθέσεις και κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια να συνασπίσω το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό και τις εκατέρωθεν απόψεις.

Δεν διεκδικώ καμία αυθεντία και προφανώς έγιναν και λάθη. Αισθάνομαι όμως ότι κινηθήκαμε προς την σωστή κατεύθυνση και υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορούν να γίνουν. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να θεραπεύσω παθογένειες δεκαετιών ούτε βέβαια υπάρχουν μαγικές λύσεις εν μέσω της χειρότερης μεταπολεμικής ανθρωπιστικής κρίσης. Σε μια λοιπόν εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία, εν μέσω της εφαρμογής του άστοχου Καλλικράτη και κόντρα σε μια μηδενιστική αντιπολίτευση πιστεύω ότι έγιναν σαφή βήματα προόδου.

Η διάθεσή μου όμως να συσπειρώσω την Ικαριακή κοινωνία ενάντια στις διχαστικές τακτικές του παρελθόντος, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να επιδοθούν σε σπέκουλες. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση θέλω να αποκαταστήσω την αλήθεια και να διευκρινίσω συγκεκριμένα ζητήματα:

Στο γνωστό ζήτημα της άδειας παραγωγής για 110 ανεμογεννήτριες...

Το άλλο με τον λαό που δεν ξεχνά, το ξέρετε;

Του Γιώργου Γ. Σπανού

Την ώρα που η Κουμουνδούρου φαίνεται μετανιωμένη για τη στήριξη που παρείχε σε μία νεοφανή και θολή πολιτικά παράταξη της τελευταίας στιγμής, εις τύπον "Ποταμιού", στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές της Ικαρίας, διχάζοντας τον κόσμο, η ίδια η τοπική παράταξη έσπευσε να ανακοινώσει γρήγορα ότι επιθυμεί οι ψηφοφόροι της, σαν άλλα πρόβατα σε μαντρί, να στηρίξουν το ΚΚΕ την δεύτερη Κυριακή. 

Κεντρικές πηγές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν από προχθές, ότι το το κόμμα διαφωνεί με την "προτρεπτική" αυτή κίνηση της παράταξης "Ικα.Ρι.Α" αλλά κανείς δεν περιμένει απ' την άπειρη παράταξη να προβεί σε νέα ακυρωτική ανακοίνωση περί μη στήριξης του υποψηφίου του ΚΚΕ. αλλά του ανεξάρτητου Ιατρού Δημάρχου Χρήστου Σταυρινάδη, ο οποίος μάλιστα στο μακρινό παρελθόν ήταν φίλα προσκείμενος του τότε Συνασπισμού και είναι ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά συγκεντρώνει επάνω του, και το έχει αποδείξει αυτό στην πράξη, όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για μία ανεξάρτητη Δημοτική Διοίκηση που θα αγνοεί επιδεικτικά, τα κομματικά χρώματα, και θα προασπίζει το συμφέρον της Ικαρίας χωρίς κομματικές επιταγές και κατευθύνσεις.

Έτσι, στην ουσία έχει αρχίσει μία προφορική μετάδοση της είδησης αυτής, από στόμα σε στόμα. Πιστεύουμε, πάραυτα, να μην είναι αρκετοί οι Ικαριώτες που περιμένουν μία τέτοια κατεύθυνση για να καταλάβουν το προφανές και να μείνουν μακριά από κομματικά πατροναρίσματα που απευθύνονται σε ανθρώπους που (προφανώς) τρώνε κουτόχορτο!

Στο θέμα των τοπικών εκλογών πρέπει να συμβεί το αντίθετο, ίσως, απ' τις Ευρωεκλογές. Πρέπει να κρατήσουμε και να διαφυλάξουμε την αυτονομία από κομματικά κατευθυντήρια, απ' όπου κι αν προέρχονται, και να επικεντρωθούμε σ' εκείνα τα πρόσωπα τα οποία είναι ικανά να μείνουν ανεπηρέαστα και να κρατήσουν ίσες αποστάσεις απ' όλους, αλλά όχι απ' τους πολίτες.

Με βάση τα παραπάνω αυτονόητα, και το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είναι, και δεν θέλει να είναι, κόμμα εξουσίας αλλά κόμμα διαμαρτυρίας, δεν είναι κόμμα που επιτρέπει αυτονομία στους υποτακτικούς του (ή αλλιώς υποψηφίους του) αλλά σκληρή και στενόμυαλη πολιτική, δεν θα υποστηρίξει την ιδιωτική πρωτοβουλία των Ικαριωτών που θέλουν να μείνουν στο νησί αλλά θα σταθεί εμπόδιο, για ακόμη μία φορά ώστε να έχει πρώτη ύλη για διαμαρτυρία! 

Το κυριότερο είναι ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε για τα επόμενα 5 χρόνια την οποιαδήποτε αναπτυξιακή δραστηριότητα που θα έχει σχέση με τις δύο δυναμικές της Ικαρίας που, τώρα στα χρόνια της Κρίσης, μπορούν να στηρίξουν και να σώσουν τον τόπο. Τον Οικοτουρισμό (Μπλε Ζώνη) και τον Θρησκευτικό Τουρισμό. Αρκεί να αναφέρω το πρόσφατο γεγονός του περασμένου Μαρτίου, όπου "κάποιοι" έσκιζαν τις αφίσες στον Άγιο Κήρυκο που ανακοίνωναν την Πανήγυρη του Ευαγγελισμού στη Μονή Λευκάδας σε μία προσπάθεια να αναβιώσει το Αγιορείτικο τυπικό των Κολλυβάδων, που διακατέχει από άκρη σ' άκρη το νησί μας, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες "κάποιοι" προσπαθούν να το κρατήσουν θαμμένο!

Ο καιρός γαρ εγγύς. Ας μην παίξουμε με την ψήφο μας το Ικαριώτικο μέλλον της επόμενης πενταετίας στη ρουλέτα του εθνομηδενισμού, του ψευτο-συνδρόμου καταδίωξης, της στείρας πολιτικής, της μελοδραματικής προπαγάνδας της ευρείας ανεπάρκειας και των ημετέρων. 

Η Ικαρία, άλλωστε, έχει δώσει τις περισσότερες ευκαιρίες στο ΚΚΕ, όσο κανείς άλλος. Αλλά ακόμα και σ' αυτό το φαινόμενο το ΚΚΕ Ικαρίας έχει φανεί αχάριστο και κυρίως, αναπολόγητο!

Εκατό χρόνια μετά την Επανάσταση του '12, το σημερινό πρόταγμα είναι πρόδηλο και προφανές: 

Να κρατήσουμε την Ικαρία Αυτόνομη από τα Κόμματα και τις μικρο-σκοπιμότητες τους που θα έχουν, για πολλοστή φορά, μεγάλο κόστος για εμάς.

Πρώτα και πάνω απ' όλα ο Τόπος μας! 

Μπορεί ο εθνομηδενισμός να είναι και «αντισυστημικός»;

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Από τις Εκλογές του Ιουνίου 2012 και μετά, τα εγχώρια και τα ξένα συμφέροντα επιχειρούν συστηματικά να ελέγξουν τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, κατ’ εξοχήν μέσω του ελέγχου του νέου –πρόσκαιρου ή μονιμότερου– πόλου εξουσίας, που ανεδείχθη από εκείνες τις εκλογές, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ.

Βασικός μοχλός, για την υλοποίηση της επιδίωξης των συστημικών δυνάμεων και των μεγάλων συμφερόντων, είναι η αποτελεσματική χρησιμοποίηση της ψαλίδας που υπάρχει ανάμεσα στη στενή οργανωτική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και την πολύ ευρύτερη εκλογική του απεύθυνση. Αυτή η ψαλίδα οδηγεί αναπόφευκτα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια στρατηγική διεύρυνσης, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει τα μεγέθη και τις δυνατότητες διαχείρισης της εξουσίας. Και γύρω από τον χαρακτήρα αυτής της διεύρυνσης παίζεται και το μέλλον αυτού του κόμματος.