Σωτ. Μητραλέξης/Αντίβαρο
Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο δεν (θα έπρεπε να) είναι κομματικές. Δεν (θα έπρεπε να) είναι ούτε καν απλώς συνάρτηση του ποιος μπορεί να διαχειριστεί τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα με τον καλύτερο τρόπο, διότι οι Ελληνοκύπριοι βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα, ένα ζήτημα ύπαρξης για αυτούς και το κράτος τους: την έκβαση του «Κυπριακού».
Σε αυτά τα πλαίσια, θα μπορούσαμε να πούμε πως η κύρια διάκριση σχετικά με τους υποψηφίους προέδρους (θα έπρεπε να) είναι το ποιοι είναι «ανανικοί» και το ποιοι δεν είναι «ανανικοί»: το ποιοι αντιτάχθηκαν εμπράκτως σε μια τουρκική και βρεττανική «λύση» που καταργεί σε μια νύκτα την Κυπριακή Δημοκρατία, «λύση» απολύτως άδικη, με ασύλληπτα νομικά προβλήματα και μηδενική προοπτική βιωσιμότητας, και το ποιοι συναίνεσαν, προώθησαν, προπαγάνδισαν. Ναι, αναφέρομαι στο Σχέδιο Ανάν παρά το ότι το «μεγάλο θέμα» στην Κύπρο σήμερα είναι η επικρεμάμενη χρεωκοπία της και το επερχόμενο Μνημόνιο, διότι αυτά τα ζητήματα δεν είναι καθόλου ασύνδετα. Σημειώνουμε το αυτονόητο, ότι το Σχέδιο Ανάν δεν αποτελεί κάτι που ανήκει στο «παρελθόν». Για την ακρίβεια, αποτελεί κάτι που ανήκει στο μέλλον, και δη στο εγγύς μέλλον: εδώ και χρόνια εμφανίζονται διαρκώς αναλύσεις, διεθνώς, που υπενθυμίζουν πως η καλύτερη λύση για το κυπριακό θα ήταν «κάτι σαν το Σχέδιο Ανάν», και ας μην έχει κανείς αμφιβολίες πως όταν ο καιρός κριθεί κατάλληλος, θα κατατεθεί από τους διεθνείς εγκαρδίους φίλους της Μεγαλονήσου πρόταση λύσης σχεδόν ταυτόσημη με το Σχέδιο Ανάν, με τα βασικά του χαρακτηριστικά αναλλοίωτα.
Ο κ. Φερχόϊγκεν δεν παραλείπει ...