Του Γιώργου Γ. Σπανού*
Η σημερινή "Ημέρα του Πατέρα" δεν είναι τίποτε άλλο από μία, ακόμα, καλή αφορμή να σκεφτούν όλοι οι πατέρες ανά τον κόσμο μερικά θεμελιώδη πράγματα για τις σχέσεις τους με τα παιδιά τους. Και το κυριότερο εξ αυτών είναι ότι όποιος κι αν είναι ο ρόλος τους απέναντι σε ένα ή περισσότερα παιδιά, (μπαμπάδες, πατέρες, κηδεμόνες, πατριοί) θα πρέπει να θυμούνται και να είναι προσηλωμένοι, κάθε μία ημέρα, σε αυτό το ιερότερο λειτούργημα που θα κάνουν ποτέ στη ζωή τους, "όποιοι κι αν είναι, ότι δουλειά κι αν κάνουν, όπως κι αν λέγονται".
Ο ρόλος του πατέρα δεν θα πρέπει να αποτελεί ένα ακόμα κοσμικό τίτλο ή μία ακόμα κοινωνική ιδιότητα για έναν άντρα, ανάμεσα σε άλλες, αλλά να αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης του, τον οποίο θα διαφυλάττει πάντα ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις αντιξοότητες που θα επικρατούν κατά καιρούς στη ζωή του.
Ένας Πατέρας δεν πρέπει να μένει "κάτω από τις περιστάσεις" αλλά να καβαλικεύει πάνω τους και να δείχνει τον τρόπο στα παιδιά του.
Να τους μάθει το πώς να πετυχαίνουν μέσω των αποτυχιών -που σίγουρα θα βιώσουν- και το πώς να χτίζουν γερά θεμέλια με αυτές τις ασύγκριτες πρώτες ύλες διότι έτσι, θα αποκτούν νόημα, αλλά και μεγαλύτερη διάρκεια, οι ήσυχες και αμέριμνες περίοδοι της ζωής τους.
Να θυμάται ένας Πατέρας ότι οφείλει να μένει εντός του δρόμου της αρετής, της αυτοσυγκράτησης και της ειλικρίνειας για τα παιδιά του. Διότι αν δεν το κάνει, παρόλο που μπορεί να έχει χίλιους λόγους και αφορμές για κάτι τέτοιο, θα σπρώχνει ο ίδιος τα παιδιά του προς τη κατεύθυνση του κάθε ανέμου, αντί να τους μάθει να μένουν σταθερά, και αργότερα θα θερίσoυν όλοι μαζί θύελλες.
Π.χ. ένας πατέρας δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ ότι αποτελεί το μέτρο με το οποίο η κόρη του θα συγκρίνει και θα αξιολογεί όλους τους άλλους άντρες στη ζωή της και ότι ο τρόπος ζωής του θα υπονοεί καθημερινά τι είδους άντρα θα επιλέξει τελικά για πατέρα των παιδιών της. Για το γιο του, θ' αποτελεί το μέτρο για το πώς θα φέρεται στη σύζυγο και στα παιδιά του.
Μία από τις μεγαλύτερες αμαρτίες ενός πατέρα είναι να μη δείχνει την αγάπη του, το ενδιαφέρον του και την τρυφερότητα του στα παιδιά του με πολλούς και διάφορους τρόπους, σε όλες τις φάσεις της ζωής τους, κι ενός παιδιού είναι να τα ξεχνάει όλα αυτά και να φέρεται αχάριστα.
Ο Πατέρας αποτελεί αναπόφευκτα το πρωταρχικό παράδειγμα στα παιδιά του κι εκείνος που με τη στάση του θα τα οδηγήσει πιο κοντά ή πιο μακρυά από τον Θεό και τους ανθρώπους.
Εύχομαι άφθονη πατρικότητα και θυσιαστική διάθεση σε όλους τους μικρούς και μεγάλους μπαμπάδες
Γιώργος Γ. Σπανός,
*Ο Γιώργος Γ. Σπανός, είναι συγγραφέας του βιβλίου Fathers & Daughters, A Fatherhood Legacy, Athos Press 2014. Το βιβλίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και στα ελληνικά.
