Σε αυτές τις εκλογές, το δίλημμα είναι τόσο αυταπόδεικτο όσο και αυτονόητο. Πώς θα ξεφύγουμε από την αιχμαλωσία;
του Ικάριου Ζήδρου
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 είναι οι κρισιμότερες και οι φτωχότερες στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, όχι λόγω των οικονομικών και των πολιτικών προθέσεων και εξελίξεων παγκοσμίως, (ακόμα, άλλωστε, δεν έχουν ξεδιπλωθεί πλήρως και δεν ξέρουμε πραγματικά τι μας περιμένει) αλλά λόγω της πραγματικής και παντελούς έλλειψης διεξόδου από το δίλημμα που έχει δημιουργηθεί και απορρέει από τη φοβία της ακυβερνησίας που μπορεί να επέλθει τη Δευτέρα στη χώρα, κυρίως λόγω της πολιτικής ανεπάρκειας που ταλανίζει τη χώρα.
Να ξαναψηφίσουμε τα δύο μεγάλα κόμματα, έστω και με βαριά τη συνείδηση; Να επιλέξουμε, ελαφρά τη καρδία, κάποιο από τα "μικρότερα" κόμματα τιμωρώντας, διαμαρτυρόμενοι για την υπάρχουσα κατάσταση, τα μεγαλύτερα;
Είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο και σε ένα μεγάλο βαθμό δικαιολογημένο να προσέλθουμε στην ψηφοφορία της Κυριακής έχοντας το άλλοθι του θυμού και της αγανάκτησης και να ψηφίσουμε κάποιον από εκείνους που έχουν προοπτικές να μπουν στη Βουλή και που προσφέρουν κάποιους "τρίτους δρόμους".
Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων, ότι αυτομάτως, θα προσφέρουμε και το καλύτερο άλλοθι σε κόμματα:
Ανεξάρτητης Αρπαχτής της ψήφου μας και του Ενός Σκοπού (κατά τα πρότυπα των Single Purpose Offshore εταιριών) που χαίρονται στην αναμπουμπούλα και που προσελκύουν υποψηφίους με το...αζημίωτο κι έχοντας ως πρόγραμμα μία θολή και καταστροφική συνταγή με ακροδεξιά και ακροαριστερά συστατικά,
Ρατσισμού και της Άρνησης της Δημοκρατίας (ΧΑ),
Στυγνού και στεγνού λαϊκισμού, της στείρας και ιδεολογικής αντιπολίτευσης (Παπαρήγα: "ψηφίστε μας αλλά για να μην κυβερνήσουμε") και των Τραμπουκισμών που παίρνουν στο λαιμό τους όσους υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, ενώ στις επιχειρήσεις του Κόμματος εφαρμόζουν τις πρακτικές του "Κεφαλαίου" που λυσσωδώς αντιμάχονται (ΚΚΕ),
Υπόγειων Δράσεων που προπαγανδίζουν διακαώς την υποταγή στην Τρόικα περισσότερο και από αυτούς που μας οδήγησαν εκεί (Στ. Μάνος-μυστικοσύμβουλος της Τρόικας και Μιρ. Ξαφά-φανερή σύμβουλος της Τρόικας και πρώην μέλος ΔΣ του ΔΝΤ),
Ανύπαρκτων και επικίνδυνων θέσεων για τα Εθνικά Θέματα (ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι),
Αβέβαιων μετεκλογικών προθέσεων και των ανθελληνικών πεποιθήσεων (Κουβέλης-Ρεπούση-βιβλ. Ιστορίας),
Εθνικής, Πατριωτικής και Θρησκευτικής καπηλείας του πεζοδρομίου (ΛΑΟΣ),
Πολιτικής και ψηφοθηρικής επαιτείας και των μετά Χριστόν προφητών (Μπακογιάννη-Κατσέλη) κ.α.
Για το ΠΑΣΟΚ και τους ανερυθρίαστους οσφιοκάμπτες ας μη χαλάσουμε φαιά ουσία και ηλεκτρονικό μελάνι, ελπίζοντας ότι και οι τέως ψηφοφόροι τους δεν θα έχουν καν δίλημμα για το τι πρέπει να κάνουν -ας κάτσουν σπίτια τους.
Πληρώσαμε όλοι πολλοί ακριβά την τελευταία ρεβανσιστική και τυφλή στήριξη στη "δημοκρατική" παράταξη του ΠαπαΒενιζέλου, που προετοίμασε και βάσισε την κατάληψη της εξουσίας σε ανύπαρκτα και έξωθεν κατασκευασμένα σκάνδαλα, όπως το Βατοπαίδι, εκμεταλλευόμενοι την αποχαύνωση και την αφέλεια πρώην κυβερνώντων, την ώρα που ο Καραμανλής πλήρωνε ακριβά τις μοναδικές και δυναμικές επιλογές του στα Εθνικά Θέματα.
Υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι σχηματισμοί στους οποίους ηγούνται πρόσωπα με την έξωθεν καλή μαρτυρία και πολιτικό παρελθόν άμεμπτο, όπως π.χ. ο Στ. Παπαθεμελής. Για να μπουν όμως τέτοιοι άνθρωποι στη Βουλή θα πρέπει να συντελεσθεί ένα μικρό (ή μεγάλο θαύμα) γιατί οι σκεπτόμενοι Έλληνες, ίσως είναι λιγότεροι από το 3%.
Η περίπτωση αυτή, θυμίζει την περίπτωση του Αντλάι Στήβενσον, λόγιου, ηθικού και μορφωμένου πολιτικού (1900-1965), Γερουσιαστή των Δημοκρατικών, ο οποίος είχε θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια μίας προεκλογικής επίσκεψης του, ο Στήβενσον, κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο είδε ένα πανό που είχε ως σύνθημα, "Αντλάι όλοι οι σκεπτόμενοι Αμερικανοί είμαστε μαζί σου" και πολλούς από τους παρόντες υποστηρικτές του το φώναζαν ρυθμικά. Εκείνος τους πλησίασε και απάντησε: "Ευχαριστώ για την τιμή, όμως εγώ θα ήθελα να εκλεγώ..." υπονοώντας φυσικά ότι δεν επαρκούσαν.
Ποιο θα μπορούσε να είναι το κριτήριο εκείνο που θα μας έβγαζε από αυτό το δίλημμα; Μήπως το ποια είναι εκείνη η πολιτική ομάδα που είναι η λιγότερο κακή κι όχι η χειρότερη; Εκείνη δηλαδή που θα μας καταστρέψει λιγότερο και όχι εντελώς; Μα είναι δυνατόν να ψηφίζουμε με τέτοια κριτήρια; Η ένδεια κριτηρίων δείχνει πόσο σκοτισμένα είναι τα μυαλά μας και ότι ξεχνάμε πως οι νυν και οι υποψήφιοι πολιτικοί είναι γέννημα-θρέμμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Γι' αυτό και το δίλημμα είναι αυταπόδεικτο, αυτονόητο και, για τους σοβαρά σκεπτόμενους, αναπόφευκτο.
Μήπως έχουμε πλήρως αγνοήσει το γνώμονα των Εθνικών μας Θεμάτων, την ώρα που μπορεί να μην έχουμε τις απαραίτητες ποσότητες καυσίμων να κινήσουμε τον Ελληνικό Στρατό (και όχι μόνο λόγω λαθρεμπορίου) σε περίπτωση που οι καλοί γείτονες μας αποφασίσουν, εν μέσω ΑΟΖ, Ενεργειακών Κοιτασμάτων, Συρίας και Ιράν να δημιουργήσουν, προβοκατόρικα πάντα, κάποιο θερμό ανεξέλεγκτο επεισόδιο. Δεν θα πρέπει οι κυβερνώντες της Ελλάδας να διαθέτουν Πατριωτική και Εθνική Συνείδηση και να έχουν τη δεδηλωμένη πολιτική Βούληση για την προάσπιση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, επανατοποθετώντας τις κόκκινες γραμμές εκεί που τις είχαν οι πρόγονοι μας;
Η πορεία των Εθνικών Θεμάτων και όχι τα οικονομικών είναι η καθοριστική για το μέλλον των παιδιών μας. Μία οικονομική κρίση θα ήταν ακόμη χειρότερη και δυσμενέστερη σε ένα μικρότερο κράτος χωρίς ΑΟΖ, χωρίς την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών (που πάντα ξέραμε ότι υπήρχαν αλλά τώρα "ανακαλύφθηκαν"), τα παραμεθόρια νησιά και τη Θράκη, ταπεινωμένο χωρίς την αξιοπρέπεια και τη μοναδικότητα της Μακεδονίας, χωρίς την Κύπρο ολόκληρη.
Ιδού τα κριτήρια, ιδού και το δίλημμα. Καλή φώτιση σε όλους μας για να διακρίνουμε τα πρωτοφανή και πρωτόγνωρα γεγονότα που θα ακολουθήσουν.
