Κατ' αρχάς ένα από τα άμεσα θετικά στοιχεία που αποτιμούμε σχετικά με την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου είναι ότι επιτέλους θα σταματήσει να τρομάζει τον κόσμο και ειδικά τα παιδιά, όταν σήκωνε τα χέρια του για να "ευλογήσει". Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι ακόμα και για εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται στοιχεία του χαρακτήρα ενός άλλου ανθρώπου, από το βλέμμα του, το χαμόγελο του και εν γένει το πρόσωπο του, η όψη του Βενέδικτου σου έδινε να καταλάβεις με τον πιο άμεσο τρόπο, ότι... δεν είναι φορέας οποιουδήποτε θετικού πόσο μάλλον, θεϊκού, γνωρίσματος το οποίο να μπορεί να αποπέμψει. Ίσως η λεγόμενη παραμονή του σε Μοναστήρι έγκλειστος, όπως ανακοινώθηκε, να τον ωφελήσει ως προς αυτό, αν και ακούγεται ως ανέκδοτο.
Φυσικά, οι χειροπιαστοί, λόγοι εκδίωξης του Βενέδικτου από τον παπικό θρόνο, ...
γιατί περί εκδίωξης πρόκειται, είναι λίγο πολύ γνωστοί αλλά με όχι και τόσο γνωστές προεκτάσεις. Δηλαδή, οι λόγοι υγείας ναι, ήταν εμπόδιο στην επιτέλεση των (πραγματικών) καθηκόντων του, αλλά πάλι και ο προηγούμενος Πάπας έμεινε στο θρόνο μέχρι τελευταίας πνοής στα 85 του και χωρίς να παραπονείται κανείς. Τα συσσωρευμένα και ανεπίλυτα σκάνδαλα ναι, και επειδή τον άγγιζαν και προσωπικά μαζί με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και τα υποκλεμμένα αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαίωναν τα παραπάνω, είχαν πλήξει ανεπανόρθωτα την πειθώ, την επιρροή και τη φήμη του αρχηγού της παπικής εκκλησίας, όσο κι αν υπάρχουν ακόμα και ορθόδοξοι ιεράρχες που προσπάθησαν να τη σώσουν... (είπαμε να βλέπουμε τα σημεία των καιρών).
Τώρα, λοιπόν, το Βατικανό καλείται να επιλέξει Πάπα ο οποίος θα συνδυάζει στο μέγιστο βαθμό τα εξής: α) θα είναι αρκετά νεότερος στην ηλικία ώστε να μπορεί να ταξιδεύει πολύ συχνά, β) θα έχει το κατά δύναμην έντονη προσωπικότητα και πειθώ για να μπορεί να τραβήξει προς το μέρος του εκείνους που απωθήθηκαν από τον Βενέδικτο, και το κυριότερο γ) θα είναι πιστό τέκνο, όχι του Χριστού(!) αλλά της Νέας Εποχής και του Σιωνισμού ώστε να δώσει μία γερή ώθηση σε όλα τα θέματα που προωθούνται απροκάλυπτα πλέον, όπως εκείνο της Πανθρησκείας, της Παγκόσμια Δια-κυβέρνησης, των διευρυμένων "Πολιτικών Ενοποιήσεων" χωρών και κρατών, του Παγκοσμίου Νομίσματος, την εφαρμογή των πρακτικών της παγκόσμιας παρακολούθησης και του σφραγίσματος των πάντων. Ο νέος Πάπας θα πρέπει και θα είναι θιασώτης όλων αυτών, θα το έχει αποδείξει αυτό στο παρελθόν του και κυρίως θα έχει σαφή προσανατολισμό στο ότι όλα αυτά γίνονται όχι για το καλό του Κόσμου, (μην περιμένουμε από έναν Πάπα να θέλει να εφαρμόσει το λόγο του Χριστού...) όπως θα έπρεπε να κάνει ένας "χριστιανός" ηγέτης, αλλά για την προετοιμασία και την υποταγή του Κόσμου, στο μέγιστο και γρηγορότερο βαθμό στον ηγέτη που θα έρθει στο κοντινό ή το απώτερο μέλλον και θα τα κυβερνήσει όλα. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Η εφήμερη και εφάμαρτη Νέα Εποχή θέλει λοιπόν τώρα που μπορεί να σπρώξει τα πράγματα γρηγορότερα παγκοσμίως, έναν Πάπα που να έχει εκτός από τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που απαιτεί η δουλειά, και τα σωματικά. Απλά πράγματα.
