Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Η Κύπρος από τις 15 Μαρτίου ανεβαίνει το δικό της «Γολγοθά», και απ’ ότι φαίνεται είναι κι ένας Γολγοθάς δίχως τέλος… Λουκέτα, απολύσεις, μειώσεις… Η «Λαϊκή Τράπεζα», έσβησε… Στις 15 Μαΐου μάλιστα, είδαμε και την αποκαθήλωση της! Μπήκε λουκέτο σε μία τράπεζα, με 30 δισεκατομμύρια καταθέσεις! Πως γίνεται αυτό? Και εγώ αναρωτιέμαι, μα καμία επίσημη απάντηση δε βρίσκω! Είναι κάποια «γιατί» που τελικά «προωθούνται» στα αναπάντητα. Παγκόσμια πρωτοτυπία και πάλι…
Η «Τράπεζα Κύπρου», χαροπαλεύει. Τα «τραύματα» της πολλά και οι ελπίδες της μηδαμινές! Κούρεμα, μεταφορά του χρέους της «Λαϊκής» προς τον ELA, στο ύψος των 9,5 δισεκατομμυρίων, συν 25 εκατομμύρια μηνιαίως, οι αμοιβές των τραπεζικών υπαλλήλων, «Λαϊκής» και «Κύπρου».
Και καθώς το τραπεζικό μας σύστημα «εξυγιαίνεται», οι ουρές στα κοινωνικά παντοπωλεία και στα ταμεία ανεργίας αυξάνονται και πληθύνονται συνεχώς. Το «τσουνάμι Κούρεμα» «έπνιξε» για τα καλά τον ιδιωτικό τομέα…
Μια μεγάλη μερίδα Κυπρίων όλα αυτά τα χρόνια «χόρευε» σε ξέφρενους ρυθμούς. Ψώνια στο Λονδίνο, διήμερα και τριήμερα στην Αθήνα, καλοκαιρινές βραδιές στο νησί των Ανέμων, και σε άλλα κοσμοπολίτικα μέρη… Πόζες στις κοσμικές στήλες των περιοδικών , μιας κακόγουστης απομίμησης της Αντζελίνας Τζολί και του Μπραντ Πιτ. Γάμοι υπερπαραγωγή, βραβεία για το καλύτερο ντύσιμο, σνομπ και προκλητικές συμπεριφορές του τύπου «Εγώ ανακάλυψα την Αμερική»… Οι Aμπράμοβιτς τελικά πολλοί, δεν είναι μόνο ένας. Μόνο που ο ίδιος ο Αμπράμοβιτς φαίνεται να είναι πιο προσγειωμένος και δεν διαθέτει συμπεριφορά «πλανητάρχη». Και καλά να τα «χεις» και να ζεις στον πλαστικό κόσμο της Barbie, αλλά να μην τα χεις και να παριστάνεις το μεγιστάνα με το «πλαστικό χρήμα»;
Και η εκεί που η μουσική βρισκόταν στο «pick» της, κάπου τα χαράματα ένα χέρι βίαιο, πάτησε απότομα το «stop» και η μουσική σίγησε… Στην αρχή άλλοι έμειναν παγωμένοι και ακούνητοι… Άλλοι, γιατί κάποιος «Ιούδας», τους φόρεσε το αγκάθινο στεφάνι, και άλλοι γιατί ο μαγικός κόσμος τoυ «πλαστικού» παραμυθιού ξαφνικά ξεφούσκωσε… Και για άλλους, γι αυτούς που περίμεναν το «χέρι», ο χορός συνεχίζεται κι ας μην έχει μουσική. Τι κι αν στα αυτιά του απλού πολίτη ηχούν πένθιμα εμβατήρια… «Το γλέντι» συνεχίζεται, στις πλάτες, του ανθρώπου που κουβαλάει το «φέρετρο» του, και θάβει τους κόπους, τις θυσίες και τα όνειρα μιας ζωής….
Η Κύπρος, δεν αποτελούσε ποτέ, το κέντρο της γης, αλλά μια κουκίδα στο χάρτη. Κι αυτή την έρημη την κουκίδα, κάποιοι την βύθισαν, και όχι οι «Βαρβάροι», αλλά κάποια χέρια οικεία, πολύ οικεία…
Καιρός, λοιπόν να προσγειωθούμε στην «ωμή» πραγματικότητα. Το παραμύθι τελείωσε και το τέλος ήτανε κακό, πολύ κακό….
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η ουσία δε βρίσκεται ούτε στα jet set, ούτε στις Maserati, ούτε στις Chanel, και σε όλες τις άλλες «χλιδάτες» συνήθειες… Η ουσία βρίσκεται στην ανθρωπιά. Στην αληθινή ανθρωπιά και όχι στη ψεύτικη, όπως την πρότινος ζωή μας. Να προσφέρεις γιατί το νιώθεις, γιατί θες πραγματικά να «μοιραστείς» και όχι γιατί ψάχνεις το παράθυρο της φοροαπαλλαγής, της εξιλέωσης, του «φαίνεσθαι»… Γιατί όταν η «συμφορά» συμφέρει, τότε λογάριαζε τη για πόρνη…
H ευτυχία και η αλήθεια δε βρίσκονται, στα ψεύτικα, στα ματαιόδοξα, μα στις στιγμές, τις καθημερινές που έτσι απλά τις κλωτσάμε…
mignatiou.com
