Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Το τελευταίο διάστημα διεξάγεται ένα παιγνίδι «εξαπάτησης» της κοινής γνώμης στην Κύπρο. Με τη δικαιολογία του κοινού ανακοινωθέντος, σάμπως και θα αλλάξει η θέση της κατοχικής δύναμης στο Κυπριακό, οι πλευρές παραμένουν οχυρωμένες στις «σκληρές» θέσεις τους για να υποχωρήσουν κάποια στιγμή και να επιτευχθεί η πολυπόθητη έναρξη των διαπραγματεύσεων.
Συνηθίσαμε τα προηγούμενα 40 χρόνια αυτό το παιγνίδι του πρόσκαιρου εντυπωσιασμού και των δημοσίων σχέσεων και τίποτα δεν μας εκπλήσσει. Θα έλεγα ότι μας ανάγκασαν να γίνουμε δύσπιστοι και να αντιμετωπίζουμε με κυνικό τρόπο ακόμα και τα πιο δραματικά γεγονότα, όπως είναι οι προσπάθειες λύσης του Κυπριακού.
Όπως και να εξετάσει κανείς την υπόθεση της Κύπρου, είναι γεγονός πως οι θέσεις της Τουρκίας δεν αλλάζουν, αντίθετα γίνονται χειρότερες για τον Ελληνισμό της νήσου. Έβγαλε η γλώσσα μου μαλλιά να το φωνάζω, αλλά οι Κύπριοι πολιτικοί, που ζουν στον… ομφαλό της γης, εμπιστεύονται τους Τούρκους ομοίους τους, και κάθε φορά που ξεκινά η συζήτηση για το θέμα, ανακαλύπτουν αλλαγή της τουρκικής στάσης, ή -και αυτό είναι το χειρότερο- ετοιμότητα της Άγκυρας για την επίλυση του προβλήματος.
Είναι χάσιμο χρόνου και χώρου να καταγράψω τις ανακολουθίες της Άγκυρας. Είτε λόγω της υποστήριξης της Αμερικής (και παλαιότερα του Ισραήλ), είτε επειδή γνωρίζει πώς να ξοδέψει τα μετρητά της, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που έχει διαπράξει εγκλήματα, αλλά της έχουν συγχωρεθεί. Ουδείς ασχολείται σοβαρά στο εξωτερικό με το Κυπριακό και αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουμε μία σταθερή γραμμή, με αποτέλεσμα να μην μας εμπιστεύονται, αφού αλλάζουμε συνεχώς θέσεις. Τους έχουμε μπερδέψει. Οι πολιτικές ηγεσίες αποδέχονται τη ρατσιστική λύση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, ενώ η πλειοψηφία του λαού απορρίπτει -και ορθά πράττει- αυτή την απαράδεκτη και φιλοτουρκική διευθέτηση.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει φορέσει… φουστανέλα και δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του. Χωρίς την έγκριση κοινού ανακοινωθέντος δεν προσέρχεται, λέει, στον διάλογο. Όμως, είναι πολύ καλή αυτή η δήλωσή του για να είναι αληθινή, ακριβώς επειδή δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη ότι έχει αλλάξει κατ’ ελάχιστον τις απόψεις του.
Είναι ένας διχασμένος άνθρωπος. Από τη μία είναι οι υποσχέσεις του στις ξένες δυνάμεις ότι είναι ο Πρόεδρος της λύσης, ο άνθρωπος που δεν φοβάται να κτυπήσει το χέρι στο μαχαίρι για να προστατεύσει τις ιδέες του. Και από την άλλη, είναι αυτός που αρνείται τον διάλογο στο όνομα ενός εθνικισμού, που υποβόσκει από τα παλιά χρόνια και πάει και έρχεται και ταλαιπωρεί τον κ. Αναστασιάδη.
Εάν πραγματικά δεν επιθυμεί να εισέλθει σ’ αυτή την ατέρμονη διαδικασία των συνομιλιών γιατί δεν το λέει όμορφα, ωραία και μάγκικα; Γιατί βρίσκει δικαιολογίες για το ανακοινωθέν, το οποίο στο τέλος χρησιμοποιείται στην τουαλέτα από τους Τούρκους και τους αχάριστους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι συνεχίζουν να το έχουν δίπορτο: Είναι ταγμένοι με τον καταχτητή αλλά την ίδια στιγμή έχουν και τα οφέλη που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία στους πολίτες της. Εάν εννοεί ο Πρόεδρος ότι δεν επιθυμεί τώρα διάλογο, γιατί αφήνει να πηγαινοέρχονται οι κάθε είδους μεσολαβητές;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Η πλειοψηφία φοβάται και ανησυχεί για τη στιγμή που ο κ. Αναστασιάδης θα οδηγηθεί στο «μαντρί». Εκεί θα φανεί η αξιοπιστία του Προέδρου της Δημοκρατίας και οι αντοχές του. Το παρελθόν αναγκάζει τους πολίτες να τρέμουν για το μέλλον.
Για να έχει ισχύ στις διαπραγματεύσεις πρέπει να τελειώσει την ύποπτη διαδρομή του Αλεξάντερ Ντάουνερ στο Κυπριακό. Ο κύριος αυτός έχει απολέσει και το τελευταίο ίχνος εμπιστοσύνης. Και επειδή λειτουργεί ως ατζέντης της Τουρκίας, αλλά και για έναν άλλο λόγο, γνωστό στους αναγνώστες της στήλης: Έχει καταρρακώσει την αξιοπιστία του κ. Αναστασιάδη στο εξωτερικό.
Είναι τραγικό να χρησιμοποιούνται οι (λανθασμένες) θέσεις που έλαβες σε μία καθοριστική στιγμή, για να σε αντιμετωπίζουν ως τον εύκολο παίκτη στο Κυπριακό. Και ευθύνεται ο κ. Αναστασιάδης. Δυστυχώς για τον ίδιο και την Κύπρο, λόγω της ακατάσχετης πολυλογίας του κ. Ντάουνερ, ο οποίος δεν τον έχει καθόλου σε υπόληψη, στους διπλωματικούς κύκλους λένε περιπαικτικά ότι περιμένουν να… μαζέψει τα κουβαδάκια του ο Πρόεδρος της Κύπρου.
Οι διαπραγματεύσεις μπορούν και πρέπει να περιμένουν κύριε Πρόεδρε… Ο Ντάουνερ και οι όμοιοί του να σε κατασπαράξουν θέλουν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου του ΔΗΚΟ θα είναι μία παρωδία. Ο κύκλος του κ. Μάριου Καρογιάν, που ενδιαφέρεται μόνο για την εξουσία, ενέγραψε χιλιάδες συναγερμικούς στους εκλογικούς καταλόγους. Ξαφνικά, το κόμμα της «κωλοτούμπας» έχει αποκτήσει χιλιάδες οπαδούς, διπλάσιους από την εκλογική του δύναμη. Πρόκειται για πολιτική απάτη και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι μεν μία πολιτική υπόθεση, αλλά είναι από αυτές που στις σοβαρές χώρες ενεργούν οι εισαγγελείς. Το ΔΗΚΟ χρειάζεται αρχηγό που να μην υπηρετεί προσωπικά συμφέροντα και ο οποίος θα έχει ξεκάθαρες εθνικές θέσεις. Ό,τι είχε να δώσει ο κ. Καρογιάν, το έδωσε… Ας ασχοληθεί απερίσπαστα με τα νέα του (καλλιτεχνικά) ενδιαφέροντα…
