Του Στέλιου Παπαθεμελή *
«Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα» είχε προφητεύσει για τους Τούρκους δυνάστες ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Επαληθεύτηκε πλήρως. Αργότερα μετά τη νικηφόρα μάχη της Πέτρας (12.9.1829) την ακροτελεύτια της Μεγάλης Επανάστασης ο αρχιστράτηγος Δημήτριος Υψηλάντης ρώτησε χαριτολογώντας έναν θυμόσοφο Τούρκο δερβίση για το μέλλον της Ελλάδας. Η φοβερή απάντηση του Οθωμανού ισχύει ως σήμερα: «Οι Έλληνες θα ελευθερωθούν μια μέρα από τους Τούρκους, δεν θα ελευθερωθούν όμως ποτέ από τις μεγάλες χριστιανικές δυνάμεις»!(Πρβλ.Σβορωνος,Ανάλεκτα σ.237)
Οι ψευδοχριστεπώνυμες δυτικές δυνάμεις, τότε και έκτοτε, καθορίζουν τους κανόνες του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού. Η λιτότητα τους αναπαράγει νέα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια με ρεκόρ αποεπένδυσης και ανεργίας. Οι ψευδαισθήσεις περί εξόδου στις αγορές συνετρίβησαν στους υφάλους μιας κοινωνίας που καταγράφει κάθε 18 ώρες και μιαν αυτοκτονία!
Το σύστημα αφού εξάντλησε αδόξως τις τελευταίες επικοινωνιακές «βόμβες κρότου –λάμψης» επέστρεψε δριμύτερο: περικοπές μισθών ,συντάξεων, δημοσίων δαπανών. Νέο ψευδώνυμό τους: «στοχευμένες δράσεις»! Βιώνουμε περίοδο πρωτοφανούς κακοπραγίας. Φτωχαίνουμε ακάθεκτα. Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, η κατανάλωση βουλιάζει, οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, τα Ταμεία μετά και το φονικό PSI λόγω καταιγίδας λουκέτων και ανεργίας συρρικνώνονται επικίνδυνα. Ενώ η ραγδαία απαξίωση της μικρής ακίνητης περιουσίας μετεξελίσσεται σε δήμευση Ό,τι αποδίδει εισόδημα είναι τίμιο να φορολογείται και κάκιστα δεν πλήρωναν ως τώρα οι μεγαλογαιοκτήμονες. Αλλά για ό,τι δεν αποφέρει τίποτε ισχύει ο κανόνας μηδέν από μηδέν = μηδέν. Στο θέατρο παραλόγου, εξήγγειλαν προς εκτόνωση εξαίρεση ποιμνιοστασίων και θερμοκηπίων, που όμως παράγουν εισόδημα Η κατοχική εξουσία ψήφισε 22 φορολογικούς νόμους , αλλά κανένα εναντίον φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής!
Από της συστάσεως του νεοελληνικού κράτους ετεροκαθοριζόμαστε και οι δανειοδοτήσεις γίνονται με στόχο τον ασφυκτικό δημοσιονομικό και συνολικό έλεγχο από τους δανειστές. Στην Συνθήκη π.χ της 7-5-1832 διαλαμβάνεται: «Η Ελλάς διαθέτει προς εξυπηρέτησην του δανείου(…) τα πρώτα κρατικά έσοδα (…) χωρίς να δύνανται τα εν λόγω έσοδα να χρησιμοποιούνται προς άλλην κατεύθυνσιν .» Υπογράφουν :Γαλλία , Αγγλία, Ρωσία και Βαυαρία (=Γερμανία) όλοι δηλαδή οι…φιλέλληνες.
Οι καιροί επαναλαμβάνουν αλλήλους και οι τοκογλύφοι του 2013 είναι κατ΄ εικόνα και ομοίωση εκείνων του 1832 και του 1897. Έσχατη παρακμή και πυκνά σημεία εκφυλισμού. Το ’21 πέρασε ο Έλληνας από τον λήθαργο στη δράση. Και έμπλεως από αυτοπεποίθηση αγωνίσθηκε και κέρδισε την πρώτη ελευθερία . Αργότερα με το έπος του Μακεδονικού Αγώνα και τη νικηφόρα προέλαση στους Βαλκανικούς πολέμους βίωσε την πνευματική του αναγέννηση και πέτυχε ορισμένη κρατική ολοκλήρωση. Στον πόλεμο 1940-41 και στην Αντίσταση ενεργοποίησε σύμπασες τις δυνάμεις της ψυχής του και νίκησε. Δεν εκπροσωπεί ό,τι αγαπητότερο ο εδώ εντεταλμένος της Μέρκελ αλλά η διαπίστωσή του ότι «οι Γερμανοί δεν θα είχαν τις αντοχές» μας καταγράφει αλήθεια.
Οι κρίσιμες ώρες της ιστορίας απαιτούν αποφάσεις καθυπέρβαση της λογικής και της νομοτέλειας. Στο ζωηρό και νευρώδες αφήγημά του Ο Πατούχας ο σπουδαίος Ιωάννης Κονδυλάκης απεικονίζει ένα μικρό χωριό στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη: «Προ της επαναστάσεως του ΄21 τα καλλίτερα και τα πλείστα των κτημάτων του χωριού ανήκον εις Τούρκους, αυθαιρέτως κατά το πλείστον αποκτηθέντα .Έπειτα όμως ,όταν έπαυσε το δίκαιον της βίας και οι χριστιανοί εξησφάλισαν μικράν τινά δικαιοσύνην εκ μέρους της κυβερνήσεως, κατόρθωσαν δια της εργασίας να ανακτήσωσι μέγα μέρος της γης, εκτοπίζοντες βαθμηδόν τους Τούρκους, εκ των οποίων τινές, μη έχοντες πλέον περιουσίαν και μη δυνάμενοι να ζώσιν, όπως άλλοτε εκ των κόπων των ραγιάδων, είχον αρχίσει να μεταναστεύουν εις την πόλιν. Ούτωδε, ενώ ο τουρκικός πληθυσμός ωλιγόστευε και εξηυτελίζετο βαθμηδόν, ο χριστιανικός τουναντίον ηύξανε κατ΄ αριθμόν και δύναμιν. Ο Σμυρνιός προέβλεπεν ότι πολύ ταχέως θ΄ ανεστρέφοντο οι όροι, και οι Τούρκοι, εις τα κτήματα των οποίων ειργάζοντο μέχρι τούδε οι χριστιανοί , ως εργάται ή συμμισατόροι, θα ευρίσκοντο εις την ανάγκην ν΄ αποδώσουν τα ίσα, γινόμενοι εργάται και υπόμισθοι των πρώην εργατών και των πρώην δούλων».
Και το τρομερά επίκαιρο μήνυμα του ήρωα του αφηγήματος: «ενώ ειργάζετο, εσκέπτετο πολλάκις ότι δεν εγίνοντο επαναστάσεις μόνον με τα τουφέκια, αλλά και τας δικέλλας και τα κλαδευτήρια, με τον πήχυν και με την οκαν». Το «δια ταύτα» είναι του Πατροκοσμά : «Θα σας επιβάλλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο αλλά δεν θα προφθάσουν.»
