Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, έχουν δει το φως της δημοσιότητας, σοκαριστικές φωτογραφίες, με θέμα τις “εκτρώσεις”. Δεν ξέρω αν μπορώ, να υποστηρίξω όπως θα έπρεπε, αυτό το κείμενο από τη στιγμή που δεν έχω βιώσει την κύηση ή την ευλογία της μητρότητας. Θεωρώ, όμως ότι έχω το δικαίωμα, να σχολιάσω, τις συγκλονιστικές εικόνες, που προσπάθησα, με κομμένη την ανάσα να δω και να εκφέρω την άποψη μου.
Υλικό “σκληρό” με μικρά κορμιά διαμελισμένα… Διερωτώμαι, αυτές οι φωτογραφίες, ανήκουν στη σφαίρα της πραγματικότητας; Στις εικόνες είδαμε, πρόσωπα και άκρα πλήρως διαμορφωμένα. Όλα αυτά στο αρχικό στάδιο μιας κύησης; Οι λεπτομέρειες, αυτές δεν ολοκληρώνονται, σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης; Μιλάμε όντως για έκτρωση; Το έμβρυο κάτω, από αυτές τις συνθήκες, δε θα έπρεπε να ήταν πολύ μεγαλύτερο; Άλλη μια εκμετάλλευση, για περισσότερα “views” (μονάδα μέτρησης αναγνωστών στο διαδίκτυο) ή μια προσπάθεια αφύπνισης με ένα πολύ σκληρό, ομολογουμένως τρόπο;
Μια ψυχή, κατά τη διάρκεια μιας σεξουαλικής πράξης, επέλεξε κάποιους, κάπου για γονείς… Εσύ γιατί την αφαιρείς; Τα παιδιά επιλέγουν τους γονείς και όχι οι γονείς τα παιδιά… Η κάθε ζωή, έχει το ένα, το αληθινό εγώ, το δικό της εαυτό, τα δικά της δικαιώματα… Εσύ γιατί τη σκοτώνεις; Μήπως “έκλεψες” το “ρόλο” του Θεού, για να ορίζεις και να άγεις, την εξέλιξη και την πορεία του ανθρώπου;
Κάποτε, ρώτησαν, το Γέροντα Παίσιο, για τις εκτρώσεις… “Η έκτρωση είναι φόνος. Και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος… Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι η ζωή αρχίζει από τη στιγμή της συλλήψεως…” Εσύ που διαπράττεις φόνο, γιατί κλείνεις τ’ αυτιά σου, γιατί γυρνάς το κεφάλι σου; Για να μη δεις; Να μην ακούσεις; Να μην διαβάσεις; Στον ύπνο σου τα βράδια, τα κλάματα και τα ουρλιαχτά, μιας ζωής που πάλευε για να ξεγλιστρήσει μέσα από τις λαβίδες, ενός γιατρού δεν τ’ ακούς; “Αν έχεις χάσει τη ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις…”
Προσωπικά, δεν είμαι άξια να κρίνω, τις πράξεις και τις επιλογές κανενός… Για κάποια άλλη πράξη, θα κριθώ και εγώ…. Αναρωτιέμαι, όμως… Γιατί βάψαμε τα χέρια με αίμα; Τα μέτρα αντισύλληψης, γιατί τα ξεχνάς; Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία γιατί δεν υπάρχει; Το σεξ είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια υγιής πράξη για αναζήτηση του έρωτα μεταξύ των δύο φύλων…. Ένας έφηβος, (είτε είναι αγόρι, είτε είναι κορίτσι) δεν είναι λογικό να πρέπει να ενημερωθεί, τόσο από την οικογένεια όσο και από το σχολείο, γύρω από αυτό; Μήπως οι γονείς, πρέπει να έρθουν πιο κοντά στα παιδιά τους; Τα παιδί να νιώθει δίπλα το γονιό και όχι απέναντι του; Έτσι ώστε να ανατραπεί ο φόβος, σε επικοινωνία και ασφάλεια; Μήπως θα πρέπει και οι άντρες, όταν προκύπτει μια απρογραμμάτιστη και κατά συνέπεια «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη, να δείχνουν ωριμότητα, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κατανόηση; Μήπως δε χρειάζεται η μετατόπιση ευθυνών;
Σε πολλές περιπτώσεις, η γυναίκα οδηγείται προς την έκτρωση, κάτω από την πίεση, οικογενειακών, οικονομικών, κοινωνικών ή άλλων παραγόντων.
Θα γνωρίζετε, βέβαια ότι σε αρκετά, κράτη γίνονται πειράματα, με εκτρώσεις από καισαρική τομή… Χρησιμοποιούνται, δε νεκρά, σε βιομηχανίες καλλυντικών κυρίως στη Γαλλία. Στη Γαλλία και στη Γερμανία, έχουν γίνει καταγγελίες, για ορισμένες κλινικές, που πληρώνουν γυναίκες, για να κάνουν έκτρωση με καισαρική τομή, για να χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα ως πειράματα… Σε άλλες περιπτώσεις, οι γιατροί λένε ψέματα στις γυναίκες, ότι το έμβρυο αντιμετωπίζει κάποιο γενετικό πρόβλημα και ότι θα πρέπει να περάσουν στην αφαίρεση του, για να το εκμεταλλευτούν.
Ποικίλουν, οι λόγοι, που οδηγούν πολλές γυναίκες και πολλά ζευγάρια στις εκτρώσεις.. Αυτές οι εικόνες, είτε τραβήχτηκαν το μήνα που «επιτρέπεται» η έκτρωση, είτε είναι σε μια πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη (τραγικό). Γιατρός δεν είμαι. Εγώ θα μείνω στις εικόνες!!! Στις φρικτές, εικόνες που απαθανατίζουν, ένα διαμελισμένο παιδί. Ένα μωρό, που πριν του αφαιρεθεί η ζωή, ανέπνεε, ανέμελο, μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, έχοντας δικαίωμα να ζήσει.
Οι φωτογραφίες αυτές, ανατρέπουν πολλές θεωρίες, μαυρίζουν πολλές συνειδήσεις, σκέψεις τρελαίνουν το μυαλό. Ονειρευόμαστε, να γίνουμε μητέρες, και να σφίξουμε στην αγκαλιά μας το παιδί μας και ένα άλλο μωρό το καταδικάζουμε σε θάνατο με τη συναίνεση μας. Δε θεωρώ ότι η γυναίκα έχει το δικαίωμα, να εξουσιάζει το σώμα της όταν αυτό φέρει μέσα μια ψυχή. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα της εξουσίας, σε μια άλλη ανθρώπινη ζωή, είτε είναι άντρας, είτε είναι γυναίκα. Είμαι γυναίκα, μα πάνω απ΄ όλα άνθρωπος και υποστηρίζω τη μητρότητα και τη θεωρώ ως τη μεγαλύτερη ευλογία. Το να φέρεις, στον κόσμο μια ζωή, είναι ότι σημαντικότερο. Είναι ένα θαύμα από μόνο του. Ξανασκέψου το!
http://mignatiou.com/
