Tου ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ,
7.5.14
Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου του 2013, έγινε μία υψηλού επιπέδου και υπό καθεστώς πλήρους εχεμύθειας ενημέρωση στην Ουάσιγκτον. Αντικείμενο ήταν η κρίση χρέους στο νότο της Ευρωζώνης και η πιθανή επέκτασή της και στην Κύπρο.
Ο αξιωματούχος που ανέλαβε το δύσκολο έργο της ενημέρωσης περπατούσε σε τεντωμένο σχοινί και κάθε λέξη είχε τη σημασία της. Φεύγοντας από τη συνάντηση ήμουν βέβαιος πως κάποιο μεγάλο κακό θα συνέβαινε, αλλά δεν ήταν και εύκολο να το συγκεκριμενοποιήσω. Λέξεις και φράσεις, όπως «εξάτμιση» τραπεζών, όπως «διάσωση διά ιδίων κεφαλαίων», ήταν μεν στην ημερησία διάταξη, αλλά ήταν πρωτόγνωρες ακόμα και για δημοσιογράφους που κάλυπταν την οικονομική κρίση τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η συζήτηση με καθηγητή Οικονομικών δεν με διαφώτισε περισσότερο, διότι κατ’ αυτόν το «κούρεμα» των καταθέσεων ήταν «μία τρελή ιδέα κάποιου παρανοϊκού». Δύο μήνες μετά, αποδείχθηκε πως δεν ήταν… Χιλιάδες άνθρωποι στην Κύπρο και το εξωτερικό έχασαν σε μία νύχτα τις οικονομίες τους. Η συνομιλία μου με κρατικό παράγοντα της Κύπρου δεν με καθησύχασε καθόλου αν και έκλεισε με τη φράση ότι «έχουσι γνώσιν οι φύλακες». Την ίδια φράση άκουσα και τον Απρίλιο του 2012 όταν στη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι Κύπριοι τραπεζίτες που συμμετείχαν συζήτησαν την προσφυγή της Κύπρου στον μηχανισμό του Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όταν επιβλήθηκε το «κούρεμα» των καταθέσεων, στο τέλος Μαρτίου του 2013, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι κρατικοί και κομματικοί αξιωματούχοι, ιδιαίτερα του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ που κυβερνούσαν πριν και μετά τις προεδρικές εκλογές, γνώριζαν την απόφαση για το «κούρεμα» και την εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρον. Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι πέραν ελαχίστων περιπτώσεων, που έστειλαν χρήματα στο εξωτερικό στο πλαίσιο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους, οι υπόλοιποι το έπραξαν επειδή γνώριζαν λόγω της σχέσης τους με το κράτος και τα δύο μεγάλα (και όπως αποδεικνύεται αμαρτωλά) κόμματα, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ.
Έναν χρόνο και κάτι μήνες μετά την καταστροφή του τραπεζικού μοντέλου της Κύπρου, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ με πραξικοπηματικό τρόπο απέτρεψαν τη δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων διέσωσαν τα χρήματά τους, τα οποία ίσως και να μην μπορούν να αποδείξουν αν τα κέρδισαν με νόμιμο τρόπο. Διότι, από τη στιγμή που δεν υπήρχε έλεγχος και με δεδομένη τη διαπλοκή, αλλά και τη διαφθορά που κυριαρχεί ακόμα και σήμερα στον πολιτικό κόσμο, τολμώ να υποστηρίξω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, δεν θα αντέξουν έναν καθαρό έλεγχο του «πόθεν έσχες». Για όλους αυτούς, όλα τα παράνομα ήταν πάντα… νόμιμα: Από τις μετοχές εταιρειών, μέχρι τα μετρητά, τα… κεράσματα και τις προμήθειες του λαού προς τους αντιπροσώπους του, οι οποίοι βεβαίως πρόδωσαν με την πρώτη πίεση την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Αυτή η υπόθεση που εξέτασε η Επιτροπή Θεσμών και ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν τα μέλη της, ελέγχεται ως αναξιόπιστος και ύποπτος. Είχαν στόχο τη συγκάλυψη, όχι την αποκάλυψη. Και πρέπει να ντρέπονται οι ηγεσίες τους και τα στελέχη τους, που συμμετείχαν σε μία έκδηλα παράνομη και ανήθικη πράξη για να συνεχίσουν κρυβόμενοι όσοι γνώριζαν. Ο κ. Συλλούρης και οι βουλευτές της επιτροπής που συγκάλυψαν το «έγκλημα», και οι οποίοι κοροΐδευαν τους τηλεθεατές στην εκπομπή της συναδέλφου Αιμιλίας Κενεβέζου, είχαν χρέος και υποχρέωση να τιμήσουν τον όρκο τους. Διότι όσοι φυγάδευσαν τα χρήματά τους, το έκαναν επειδή είχαν αυτό που οι εισαγγελείς στην Αμερική ονομάζουν «προνομιακή ενημέρωση». Και είχαν αυτήν την πληροφόρηση επειδή γνώριζαν αξιωματούχους του κυπριακού κράτους, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί από τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον.
Οι πολιτικοί της Κύπρου, ιδιαίτερα όσοι ανήκουν στο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, έπρεπε να ήταν στην πρώτη γραμμή της αποκάλυψης της αλήθειας για να διασώσουν την τιμή και την υπόληψή τους. Προτίμησαν να ρίξουν στάκτη στα μάτια των πολιτών και με έωλες ψευτοδικαιολογίες νομίζουν πως «καθάρισαν». Οι Κύπριοι πολίτες μπορεί να βρίσκονται ακόμα σε κατάσταση σοκ με τα γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν του «κουρέματος». Σίγουρα δεν έχουν ξεχάσει…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Κυριάκος ο Κενεβέζος γνωρίζει πως εγώ δεν κρύβω τα λόγια μου, ιδιαίτερα εάν πιστεύω πως ένα θέμα έχει να κάνει με αρχές και ηθική. Δεν περίμενα ότι θα δεχόταν αυτή τη συναλλαγή με τον Προεδρικό Μέγαρο και το διορισμό του στην Πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα. Δεν είναι ότι δεν τον θεωρώ ικανό να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, διότι και ξύπνιος είναι και μαθαίνει γρήγορα. Απλά ο Κυριάκος που γνώρισα δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του. Και έχω προβληματιστεί πολύ διότι ο σημερινός Κυριάκος δεν έχει καμία σχέση με τον παλιό ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ εαυτό του. Δεν είμαι από τους δημοσιογράφους που υιοθετούν ότι ακούει. Γι’ αυτό έχω μία μικρή ελπίδα ότι «θα φέρει το νου του», όπως λέμε στην Κύπρο, και θα τερματίσει ένα κατήφορο, που έχει στοιχεία τα οποία εισήγαγε, το 1965, στην ελληνική πολιτική ο Κων. Μητσοτάκης… Οσον αφορά τον κ. Αναστασιάδη, πρέπει να υποκλιθούμε το μεγαλείο του πολιτικο-κομματικού μαγειρίου που δημιούργησε. Είναι ο πρώτος και ουδείς μπορεί να τον αντιγράψει ή να τον μιμηθεί…
http://www.philenews.com, http://www.mignatiou.com
