Του Σταύρου Λυγερού
Εάν η Δύση δεν ακροβατούσε ανάμεσα σε δύο στρατηγικές, η Άγκυρα δεν
θα είχε ποτέ τολμήσει να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος. Ο ισχυρισμός
των Τούρκων ότι δεν γνώριζαν πως το αεροσκάφος ήταν ρωσικό και η δήλωση
Ερντογάν πως εάν το γνώριζαν ίσως να μην το κατέρριπταν χαρακτηρίσθηκαν
από τον Πούτιν «ασυναρτησίες και φθηνές δικαιολογίες».
Ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει άδικο. Η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ
αποκάλυψε ότι την εντολή της κατάρριψης έδωσε προσωπικά ο πρωθυπουργός
Νταβούτογλου και δεν ενεργοποιήθηκαν αυτομάτως κάποιοι κανόνες εμπλοκής,
όπως ήταν ο αρχικός ισχυρισμός. Οι διεθνείς κανόνες, άλλωστε,
προβλέπουν μία σειρά προειδοποιητικών ενεργειών πριν την κατάρριψη
αεροσκάφους που παραβιάζει εναέριο χώρο άλλου κράτους: Ειδοποιείται μέσω
ασυρμάτου να εγκαταλείψει τον εναέριο χώρο. Εάν δεν ανταποκριθεί
αναχαιτίζεται με οπτική αναγνώριση. Τρίτο βήμα είναι οι προειδοποιητικές
βολές και μόνο εάν και τότε δεν ανταποκριθεί καταρρίπτεται.