Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μίλησε σήμερα σε ανθρώπους του Πνεύματος, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στους οποίους παρουσίασε το όραμά του για την Ελλάδα και είπε μεταξύ άλλων:
Θα αλλάξουμε την Ελλάδα! Κι αυτό απαιτεί ασφαλώς Θάρρος και Τόλμη.
Αλλά πρωτίστως προϋποθέτει Όραμα και Σχέδιο. Για το Σχέδιό μας μίλησα αναλυτικά την περασμένη Κυριακή στο Ζάππειο, για την Οικονομία, την έξοδο από την κρίση και την Ανάπτυξη. Θα μιλήσω και αύριο, πάλι στο Ζάππειο, για την Πολιτική, τις μεταρρυθμίσεις, την Μεγάλη Συνταγματική Αλλαγή που ετοιμάζουμε, την Υγεία, την Παιδεία, και την Ασφάλεια του Πολίτη. Την Ασφάλεια, που θα έπρεπε σε μια κοινωνία να ήταν δεδομένη. Και σήμερα είναι ζητούμενη.
Καλύψαμε λοιπόν το Σχέδιο που χρειάζεται για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Χρειάζεται, όμως και Όραμα. Γι’ αυτό θα σας μιλήσω σήμερα: Και θα μιλήσω σε σας, θα το παρουσιάσω σε σας. Γιατί το Όραμα κατασκευάζεται με Ιδέες, και στηρίζεται σε Αξίες.
Η κοινωνία έχει ανάγκη τους ανθρώπους του Πνεύματος σε κάθε εποχή. Αλλιώς δεν είναι πια «κοινωνία» – δηλαδή επικοινωνία και συμβίωση ανθρώπων – γίνεται «ζούγκλα»!
Κι όταν θέλεις να αλλάξεις τα πάντα σε μια κοινωνία, θέλεις σύμμαχούς σου τους ανθρώπους του Πνεύματος.
Δεν θα σας μιλήσω σήμερα για το ρόλο των διανοουμένων στην Κοινωνία. Γι’ αυτό έχουν μιλήσει άλλοι, πολύ πιο αρμόδιοι από μένα. Θα σας μιλήσω, όμως, για το ρόλο των ανθρώπων του Πνεύματος, στο δικό μας Σχέδιο, να αλλάξουμε τα πάντα στην Πατρίδα μας. Το πρώτο που θέλω να σας ζητήσω είναι να αποκαταστήσουμε τις «απαγορευμένες» λέξεις, τις απαγορευμένες έννοιες, τις απαγορευμένες αξίες.
Να λυτρώσουμε την ψυχή μας από τη λογοκρισία ή την αυτολογοκρισία που μας είχαν επιβάλλει. Ή που είχαμε επιβάλλει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Η Πατρίδα δεν είναι πια απαγορευμένη λέξη. Είναι ο βαθύτερος δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους – πρόσωπα μιας κοινωνίας, που τους επιτρέπει να βγουν ο καθένας από το τείχος του ατομισμού του, να νοιαστούν για το δημόσιο καλό, να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον. Καμιά φορά και να θυσιαστούν γι’ αυτό.
Ακόμα και στην άθεη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, όπου είχε καταδικαστεί επισήμως η θρησκεία, όταν υπέστησαν την επίθεση του Χίτλερ, κήρυξαν το «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο». Η Πατρίδα δεν είναι μόνο να τη θυμόμαστε όταν κινδυνεύουμε θανάσιμα. Αλλά να την υπολογίζουμε πάντα, για να μη φτάνουμε κάθε τόσο να κινδυνεύουμε θανάσιμα.
Η απουσία της Πατρίδας από το βασικό αλφαβητάρι της ζωής μας, μας στοίχισε πανάκριβα.
Ο Θεός επίσης δεν είναι «απαγορευμένη λέξη». Είναι βαθιά ριζωμένη μεταφυσική ανάγκη στον άνθρωπο. Είναι η αθέατη όψη της συνείδησής του. Είναι η επίγνωση του άγνωστου που ημερεύει την αλαζονεία του.
Πέραν όλων των άλλων, είναι και στοιχείο της ανθρωπιάς μας.
Κάποια στιγμή πριν καιρό, τέλειωσα μια ομιλία μου λέγοντας: «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε»…
Κάποιοι με πλησίασαν βουρκωμένοι. Όχι για την πίστη μου ότι θα τα καταφέρουμε. Αλλά γιατί επικαλέστηκα «τη βοήθεια του Θεού».
Μου έκανε εντύπωση αυτό, για να σας πω την αλήθεια. Μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση όταν μου διευκρίνισαν ότι δεν ήταν ιδιαίτερα «θρήσκοι». Αλλά στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι, όλοι προσεύχονται!